,,Route Napoleon, de achterdeur van Frankrijk door Bonaparte genomen om wederom zijn onstuitbare prestatiedrang te tonen. Mijn nep-Harley trotseert hier colletjes van de hoogste categorie en wegen door lage vlaktes van uitzonderlijke schoonheid.  Schoonheid om stil bij te staan, ik stop en bewonder, bijzonder mooi.

Verzengende hitte laat de lucht trillen, krekels tjirpen, een enkele bloem loopt in het verse gras…….. het risico geplukt te worden. Ik ga zijn pret niet bederven, deze dag is te mooi om te sterven. Bossen, velden en wegen, heerlijkheden om eeuwig te willen leven. In dit gebied van vergane oorlogsgoden is vlinders ontwijken, als klevend op het asfalt, de erecode, deze dag is te mooi om te doden.

Bonaparte, ik had zijn graf een paar dagen geleden bezocht, daar hebben ze hem, omsloten door zes kisten, in een granieten sarcofaag gedaan, zekerheid voor alles, hier komt hij echt nooit meer vandaan. Gedaan met het kijven, een dag als deze is voor mannen te mooi om levenloos op het slagveld achter te blijven. Een kapel waar Napoleon bad, nu een bruiloft,  ja, dit is een zeer mooie dag voor een sprankelend, verblindende lach.

In het tankstationnetje giechelen kassas meisjes wanneer mijn blik zich vast pint op haar lokkend landschap als ze, vooroverleunend, te lang……..gerekt, de betaalautomaat aanreikt. Bedwelmend mooi.

Boney N deed 375 km in 7 dagen, ik in 10 uur, te lang, voor mij dan. Ga die Route Napoleon nimmer vergeten, hij is echt heel erg………mooi. Na zijn Waterloo werd de vechtersbaas verbannen naar st. Helena, is hij nooit meer levend weg gekomen, ‘t was mooi genoeg geweest. Er lag nogal wat stof op die sarcofaag, zou je niet verwachten.

Dat er nou niet één French maid of Frans-mannetje als eerbetoon, dagelijks ff de plumeau hanteert, dat staat wel zo…………….mooi.”

(Tekst Mink Out.  Meer: www.conck.nl)