,,Entree”, lispelt een stem vanachter de vitrage en zet het verzoek kracht bij door zacht in mijn pols te knijpen. Avontuur en luxe doen de rest. Ik stap naar binnen. Een wit geschminkte clown met een tache de beauté op zijn jukbeen, blijkt de valse spin in het web van deze gehaaide verleidingstactiek.

Ik kom zo van huis en ben slechts gekleed in een lendendoek. Begerig, een zakdoekje onder zijn neus, monstert hij me van top tot teen. Opgelaten schud ik hem af in de walsende mensenmassa.

De gladde vloer voelt vreemd aan mijn blote voeten. Ik val uit de toon tussen deze blanke, goed geklede mensen, maar zet door. Pakte een drankje, nam een hapje en keuvelde er op los, deed of ik ze al jaren kende. Toch bleef het gevoel dat ik een soort attractie was.

Ik was de enige met een zwarte huid en een afrokapsel. Hoe ze naar me keken beviel me niet, ik wilde hier weg, naar boven, naar het dak. De liftdeur gaat open, ik stap in een kamertje ter grootte van een toilet. Een slovende huisvrouw werkt aan een berg strijkwas.

Ze wijst me op de ingang naar het dak. Ik kruip in het mangat. Achter me sluit een zware steen het geheel langzaam schuivend af. Tis aardedonker, zie niets meer. Een beklemmende stilte maakt de ruimte nog benauwder. Kalmte kan me redden, maar dit is toch wel redelijk uitzichtloos, letterlijk en figuurlijk zullen we maar zeggen.

Tast de kruipruimte minutieus af. Boven me zit iets los, liggend op mijn rug duw ik met mijn voeten een luik weg……. fonkelende sterren. Lopend op het dak doen de vrijheid en de zwoele avondlucht me goed. Kijk over de Jungle, aan de horizon sporen van het ochtendgloren.

Plots krimpt de reuzenkokosnoot. Ik zak met hem mee totdat ik op de grond voor mijn hut sta met tussen mijn voeten een kleine kokosnoot. Rustend in mijn hangmat loopt het Jimi Hendrixtype voorbij en zegt opgelucht vaarwel. Voor hem was het zeker ook een hele Experience.

Bij ‘t ontwaken reflecteert de spiegel mijn vertrouwde kalende kaaskop. Blij dat deze nachtmerrie ten einde is. Geef mij, ondanks de sores van deze dagen, maar het echte leven, dat komt wel weer goed. Alleen dat toffe kroeshaar afrokapsel, dat ga ik op zeker missen.

(Tekst: Mink Out. Schilderij The Waterfall, Henri Rousseau 1910.  Bundel verkrijgbaar: http://www.conckshop.nl )