Het statig Haags grachtenpand stond strak in de lak te glimmen in het licht der, eigenlijk te felle, straatlantaarns. Hier woonde het crème de la crème van de hoger opgeleide hofstedelingen: wethouders, rechters, chirurgen en wat al niet meer. De Haagse toren sloeg vier, een vrouw stapte, samen met haar twee honden, heimelijk naar buiten en sloot muisstil de deur af.

’t Was geen makkelijk besluit geweest, ze voelde zich down. Jelle, zijn milieu, de hectische stad, ze was het zat. Het enige dat hen nog bond was de angst voor het delen en de angst voor de bühne. Designmeubelen, huis op Ibiza, Porsche, hij mocht het houden. Ze wilde rust, zichzelf hervinden en uit het knellend keurslijf der echtgenote van die succesvolle epidemioloog ontsnappen.

Er lag een kort afscheidsbriefje, hij kwam er echt wel overheen. Kon hij eindelijk zijn gang gaan met die blonde coassistente, die altijd precies begreep wat hij bedoelde en waarmee hij zo kon lachen.

Zoals gewoonlijk lag haar trouwe bouvier Thor op de achterbank en de kleine teckel Thijs ineengerold op de bijrijdersstoel, weg van hier. Ze reed een donkere horizon tegemoet. Zacht klassiek streelde het gehoor, ze schoot vol, tranen vloeiden traag naar benee.

Thor vleide zijn vertrouwde kop op haar schouder en zuchtte diep. Kleine Thijs kroop op haar schoot en begroef zijn kopje in haar elleboogholte. Ze voelde met haar mee, kon ze nu goed gebruiken.

Na een poosje borden: De Veluwe. Daar zou ze wellicht haar nodige rust vinden, het was nog te vroeg, ze kon nu moeilijk ergens aankloppen. Om de tijd te doden liet ze Thijs en Thor uit de auto en liepen ze gedrieën een bos in, de maan scheen dus was het te doen. Trouwens, met haar viervoeters in de buurt was er geen man (of vrouw??) die haar kwaad kon doen, zonder serieuze schade op te lopen.

Een flinke wolk bedekte gestaag de maan, het duister regeerde. Thor en Thijs hielden in, geluiden verder op het bospad deden oren spitsen. De maan verscheen, toneellichten gingen aan en het doek omhoog.

Daar stond hij, groot, majestueus, ongenaakbaar en wel erg dichtbij. Een edelhert keek trots hun kant uit. Eerbiedig bewonderde ze hem. Van euforie begon ze te glimmen. Nieuwe energie kwam bij haar binnen. Nu wist ze het zeker: ‘t was een goed besluit opnieuw te beginnen.

(Tekst: Mink Out. Schilderij: ‘Twijfel’, Giacomo Balla. Bundel nu verkrijgbaar: www.conckshop.nl)