Mening
Minks wekelijkse column: Moorddadig griezelverhaal (1).

Ik ben een vredelievend man, doe geen vlieg kwaad. Toegegeven, mijn horecaloopbaan is niet geheel zonder slag of stoot verlopen maar in zo’n geval liet de ander me ook geen keus. Blijkbaar zijn er mensen op uit om de cafébaas zover te krijgen. Een soort van terug naar het schoolplein wie de sterkste is. Als ervaren café rot ben ik nu wijs genoeg dit anders op te lossen.

Had hem in van dat bobbeltjesplastic gerold. Maanden geleden gekocht om mijn olijfbomen tegen de strenge vorst te beschermen. Veel te grote rol maar dat kwam nu goed uit voor deze reuzenbullie. Den Ouden Neels invalidenkoets achteruit tegen de cafédeur. Onder dekking van het duister reed ik hem er met de rolstoel in en legde hem plat op de grond. Hij gaf niet echt mee maar wat wil je. In het holst van de nacht zette ik koers naar de Ardennen. Ondanks dat hij op zeker dood was, keek ik tijdens het rijden steeds in mijn achteruitkijkspiegel of hij toch niet ineens achter me stond.

Ken de streek rond Dinant op mijn duimpje. Daar kon ik hem mooi wegmoffelen. Luguber klusje, maar ik had A gezegd dus moest B ook. Langs de Maas via het karrespoor door de groeve kon met de auto. Dan weer in de rolstoel en met de schep op zijn schoot het wandelpad af dat doodliep tegen een in het water uitstekende rotspunt. Het was hier aardedonker en griezelig eng, te bedenken dat ik dadelijk weer alleen terug moest was ook geen fijn vooruitzicht.

Een moordenaar is uiteindelijk ook maar mens. Met moeite kon ik zijn lichaam in het karretje houden, dat ik ook nog voort moest duwen.

Onder water rond de rotspunt liep een betonnen richel om de koeien in de lente naar een verderop gelegen grasland te verplaatsen. Wadend door het inktzwarte nat ging ik, hem levensloos achter me aanslepend, over de richel naar het bos achter de rotspunt. Tussen de spleten van het bladerdak door besloop het dageraad ons.

Ik stak mijn schep in de met rijp bedekte mosgrond en begon te graven. Flarden ochtendmist hingen als kwelgeesten tussen de bomen.  Het begon te regenen, telkens als ik stopte met graven hoorde je de druppels op het bobbeltjesplastic uiteen spatten (wordt vervolgd).

(Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl)

 

Socials

vlietnieuwsfacebookOp Facebook

vlietnieuwtwitter Op Twitter