Ze hadden een heel bijzondere trouwdag. Niet gewoon zoals anderen, neen écht apart, daar hadden ze wel voor gezorgd. Een mooi huis met alles er op en er aan. In een lommerrijke buurt met huizen zo mooi dat ze leken op luchtkastelen, maar dan echt. Aan geld geen gebrek. Ze werkten beiden als arts. In de garage stonden twee vette auto’s, gewoon omdat het kon. Vakanties naar verre oorden konden hun honger naar vermaak niet meer stillen. Hun beider inloopkasten waren uitsluitend gevuld met merkkleding. Elke outfit had bijpassende schoenen en accessoires. Ze leefden in een ware vetwei.

Ondanks deze enorme luxe was er toch een gevoel van onbehagen. Ze hadden het geaccepteerd, over kinderen krijgen moesten ze zwijgen. Maar toch, zo nu en dan knaagde het gevoel bij Toos aardig door. Tot op de dag dat Toos met Roos brak, omdat ze plots ook op mannen bleek te vallen. Aangenaam, Koos om maar in o klanken te blijven hangen.

Toos werd zwanger en baarde een wolk van een jongen gedoopt Moos). Roos werd krankzinnig en vertoonde plots extreem vreemd gedrag. Nadat ze een aantal kinderen, die ze uit wandelwagentjes had gegrist, aan haar borst had gedrukt werd ze opgenomen in de gesloten afdeling van het van het katholiek rusthuis Maria Onbevlekt Ontvangen.

Na jaren van intensieve behandeling woonde ze in het dorp verderop. Ze kocht een pop en droeg die kloekentrots in een draagdoek voorop. Ze was nog wel niet helemaal ‘honderd’ en zou dat ook nimmer meer worden, maar daarentegen vormde ze geen gevaar voor haar omgeving.

Vrolijk fietsend zong ze dagelijks met luide stem ‘Slaap kindje slaap’. De dorpsjeugd, in strakke broek met bebophaar, riepen Roos joelend na. Dat kon de Heilige Stoel niet op zich laten zitten en ging er voor staan. Vanaf de kansel werd om begrip gebeden en het uitjouwen was verleden.

De dorpsbewoners waren, na verloop van tijd, gewend aan Roos met dat zoete kind en lieten haar in die waan. Babykleertjes en meer van wat men zoal geeft aan een moeder met pasgeboren kind werden gedoneerd.

De pop wordt ooit dorpserfgoed en ze zullen Roos nog missen als ze op een zeker moment heen zal gaan………………. kinderloos.

(Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: http://www.conckshop.nl)