Ik kreeg anderhalf jaar geleden een rolberoerte. Het nieuwe normaal werd anderhalve meter, je zou een café hebben, en dat had ik. Vraag me niet hoe maar ik heb het winkeltje nog steeds. Wat veel (ex)collega’s niet kunnen zeggen. Weliswaar een aardige financiële knauw gehad, maar I will survive en hopelijk lang genoeg om de wond te laten helen, voor ik op mijn lauweren kan gaan rusten, ooit. Op je lauweren rusten klinkt overigens niet echt aantrekkelijk voor een bezig bijtje als ikke, maar dat terzijde).

Een collega van mij moest zijn huis verkopen om zich te redden. Das wel ff wat anders dan een paar maanden doorbetaald, met het gejengel van je kinderen in the background, thuis werken. Hij gaat dit jaar weer niet op vakantie waar u ook zo aan toe bent. Hij resideert nu op een zolderkamertje ‘tweehoog achter’ zijn zaak. Als rasechte optimist en Hagenees grapte hij nog wel vanuit het dakraam een prachtig uitzicht op de Haagsche Toren te hebben. In de nacht ziet hij de verlichte wijzers traag de minuten tellen die hij nog steeds gesloten is. Zeg maar ff gewoon botte pech.

Maar nu is er een nieuwe stap in het Cor-drama gezet. Het nieuwe normaal is, mede door allerlei ‘linke toverdrankjes’, afgeschaft. Krijgen we weer een hoop geschreeuw over discriminatie omdat een niet ‘gespotene’ nergens naar binnen mag. Das ook gewoon botte pech. Echte discriminatie vindt niet plaats wanneer je als infectieBOM (Bewust Ongevaccineerd Mens) besmet bij een ziekenhuis aanklopt. Dan gaat de deur gewoon open en laten ze je vol barmhartigheid binnen.

Mede daardoor kan mijn collega nog langer van zijn uitzicht op de Haagsche toren genieten en hoef ik voorlopig nog niet op mijn lauweren te rusten. Dank daarvoor, botte pech?

(Tekst: Mink Out)