Nieuws
Minks wekelijkse column: De Graaf

De deur ging langzaam open. Een streep licht viel de kamer binnen. ,,Henri, mag ik bij jou liggen, ik heb het koud.” Zonder zijn toestemming af te wachten schoof ze naast hem onder de dekens en vleide haar lichaam tegen dat van hem aan. ‘De Weense’ zoals ze hier genoemd werd, had weinig tot geen last van gêne, dat kon ze zich met haar beroep niet veroorloven.

Bij Henri vond ze de warmte welke ze tijdens haar werk ontbeerde. Henri gaf haar menselijke warmte die voelde als vroeger. Thuis toen ze nog kind was, samen met haar broertje in bed. Elkaar vasthoudend totdat de geborgenheid hen langzaam achterliet in dromenland.

Henri had hier in Salon de la Rue de Moulins zijn eigen kamer voor een schappelijk prijsje, omdat hij zo’n beetje bij de inboedel hoorde. Hier vond hij rust, onderdak en saamhorigheid wanneer het trappen op zijn ziel hem te veel werd. Hij was tijdelijk een van hen en kon zo ongestoord de meest intieme schilderijen maken met de ‘meisjes’ als gewild model.

Hij voelde de verleidelijke zachtheid van haar Weense weelde, maar hoefde er even helemaal niets mee. Het was goed zo. De gekmakende eenzaamheid die hem sinds Myrianes vertrek achtervolgde, zou deze nacht zijn constante kwelling moeten staken. Zijn leven was een reeks van doffe teleurstellingen in de liefde.

Hij had zoveel liefde te geven maar met zijn misvormd lichaam wilde geen vrouw een relatie met hem, ze vonden hem wel aardig maar toch. De Groene Fee (ff googlen) was de enige die hem trouw bleef.

Als een Sirene, die hem al zijn wilskracht ontnam, lokte ze hem veel te vroeg de dood in.

Gedurende zijn leven had Henri al veel succes. Zijn voorstellingen geven een prachtig beeld van het nachtleven in Parijs (1880-1901).  Kunstschilder Graaf Henri de Toulouse-Lautrec werd 36 jaar oud.

(Tekst: Mink Out. Bundel verkrijgbaar: www.conckshop.nl ).

 

Socials

vlietnieuwsfacebookOp Facebook

vlietnieuwtwitter Op Twitter