De avondmist versterkt langzaam zijn verstikkende greep op de uitgestrekte velden. Een trekschuit glijdt mysterieus geruisloos door rimpelloos water. Een met populieren bezoomde zandweg verdwijnt daar, waar een afzwakkende zon zijn trillende horizon zo vlak voor het duister zacht kust. Kevertjes zoeken beschutting in de langzaam sluitende bloemen der waterlelies. Een wakkere kikker verorbert nog even een te traag torretje. Dreumesen op de oever zien met gedempte nieuwsgierigheid de zwijgende schuit traag aan zich voorbij gaan. Damp trek vanuit de walkant het kalme water op. Even nog is de spiegeling der hoge populieren zichtbaar.

Dreumesen duimen zichzelf in een diepe slaap. Stille trekschuitmannen worden loslippig door borrel en bier. De zon is onder. De maan zoek. Nevel en duister hullen dit landschap in een schijnbaar peilloze leegte. Niets meer te doen. Gestreeld door de wind ruisen de populieren zacht. Een haas is het haasje omdat de familie vos ook nodig aan de maaltijd moet.

De rivier vindt blindelings zijn weg naar lager gelegen gebieden.

Dan, verschijnt langzaam weer het ochtendgloren. De eerste zilveren stralen strijken over dit ogenschijnlijk warm doch kil toegedekte stukje aarde. De trekschuit glijdt weer langs. Enkel het hoofd van de stuurman en de mast pieken boven de mist uit. Een surrealistisch schouwspel door niemand gezien.

Het land ontwaakt. Een koekoek roept zijn nimmer te vergeten naam. Vissen komen boven water en plonzen speels terug. Koeien loeien, vogels fluiten. Het melkmeisje haast zich om haar meiden snel en vakkundig te verlichten. Kevers verlaten hun lelie. Kinderen met hun boeken naar de boerenschool.

Had even geen geschikt onderwerp vandaag dus heb ik een beetje geschilderd. Geschilderd met woorden. Ik hoop dat het jullie bevalt.

(Tekst: Mink Out)