Het was weer onze traditionele 1e feestdag stapnacht. Zeg maar 1e kerst, 1e paas en ditmaal was dus 1e pinksterdag de stapreden. We gaan van kroeg naar kroeg. En zoals traditie dat wil, doen we op het eind Café Gabors van vriend en collega Jan Gabors, aan.
Roken doen we buiten, das overal. Zo kom je nog eens ergens en spreek je de mensen uit het brede scala dat Den Haag te bieden heeft, erg vermakelijk. Zo meldde zich deze keer een frisse gespierde jonge man van een jaar of 20. Zijn naam was Ilya. Had een Oekraïense moeder en een Hollandse vader. Zat hier bij de politie en had ontslag genomen om in Oekraïne te vechten.
Een ondragelijk mix van lafheid en woede had hem doen besluiten te gaan. Hij was op verlof bij zijn ouders. Spoedig zou Ilya weer ten strijde trekken. Als onderbouwing dat hij geen lulverhaal ophing kwam de smartphone er bij. Foto’s toonde een stapel levenloze jongens in vuile, bebloede legerkleding. ,,Russen” sprak Ilya mat en zonder enig spoor van trots of empathie.
Een kleurenfilmpje van een raketaanval op zijn legerbasis deed de ernst van het verhaal nog meer tot me doordringen. ,,We hebben onze maten onder het puin vandaan gehaald, was weinig van over”, sprak hij op dezelfde matte toon. Ilya was aardig bezig een flink trauma op te lopen, voor zover dat nog kon dan.
De peuken waren op, we trapten ze uit, bleven als oud vuil achter. ‘Ausgenuts’. Binnen vloeide vrolijk het bier. Ilya zag ik niet meer, wellicht wel nooit meer. Zonde van deze veelbelovende jongens, aan welke kant van de ‘muur’ dan ook.
Op vergeelde foto’s of slechte zwart/wit filmpjes leek oorlog altijd ver weg. Maar nu, voor de deur van een nachtcafé, was het plots ‘in my face’. Bij mijn digitale kunst verzamelen zie ik het ook. Dichterbij maar toch nog ver weg.
De Frans-Duitse oorlog (1870-71). Een geniale Franse impressionist Frédéric Bazille, 29 jaar oud, werd tijdens een patrouille doodgeschoten. Eeuwig zonde. WO 1, Franz Marc. Een Duitse expressionist. Meldde zich, gedreven door misbruikte vaderlandsliefde vrijwillig. Door een granaat gedood, 36 jaar oud. Deze mannen hadden, bij een langer leven nog zoveel moois kunnen creëren. Het was hen en ons niet gegund. Het zijn toevallig wat voorbeelden die ik ken.
En nu Ilya met zijn jeugdige overmoed. Hoop dat hij het redt, zou zonde zijn.
(Tekst: Mink Out)
