Nieuws
Minks wekelijkse column: Slagen

Connie schepte de borden vol. Terwijl haar man Joop het zijne voorhield keek ze hem nerveus en ongemakkelijk in de ogen. De zoon des huizes ‘Coen’ kwetterde er lustig op los: ,,Doe maar veel mam, lof met aardappels en twee ballen gehakt, heerlijk.” Connie en Joop reageerden afwezig en vermeden zelfs het minste oogcontact. Coen werd onzeker, zouden ze hem door hebben. Als camouflage praatte hij verder maar zijn ouders bleven, tegen hun gewoonte in, onheilspellend stil.

,,Jongen, we gaan ff een goed gesprekje met elkaar hebben”, sprak Joop. ,,Volgens de directeur van school heb jij hem niet de toestemming gegeven om ons van je studieverloop op de hoogte te houden, zoals je wel had beloofd. Je hebt al vier maanden geen les gevolgd. De OV uitdraai maakte ons wakker. Ik heb je mentor gebeld en je kan het examen dit jaar wel vergeten. Vond het al zo’n prestatie, tot vroeg in de morgen gamen en dan toch gewoon naar school. Je hebt ons in de maling genomen en wat nu?” Na een lange stilte sprak Coen wat timide over een loopbaan als professioneel gamer.

Toegegeven, hij had al meerdere keren een leuk bedrag gewonnen, maar een diploma halen vonden de ouders toch wel een must ingeval het ‘game over’ was. ,,Kijk gozer, ik ga niet kwaad worden maar heb een oplossing. Je hoeft dit jaar niet meer naar school, maar gaat de examenklas gewoon nog wel ff overdoen.”

,,Beloof je dat, praten we nergens meer over. Wil je niet dan heb ik plan b met allerlei beperkingen waar jij niet blij van zult worden. Take it or leave it.” Met een poos niet leren, uitslapen en geen straf stemde Coen al snel toe. Een goede deal. Hand er op en eenieder was opgelucht. ,,Wat is het toetje mam?”

Een dag later aan de eettafel was het gezin weer vrolijk als vanouds. ,,O ja”, sprak Joop ,,morgen om zes uur opstaan Coen, je gaat mee op klus. Mijn baas heeft je in dienst genomen als betaalde stagiaire, heel erg leerzaam, echt een buitenkansje jongen.” ,,Ja maar zes uur pap?”

Weigeren zou serieuze gevolgen hebben dus accepteerde Coen zijn lot. Als ze na het werk in de auto naar huis reden was Coen uitgeput. Vaak lag hij dan amechtig te snurkend, met een vervormd gezicht, tegen het zijraampje. Hij moest én zijn vader én het gamen bijhouden, ook daarin zou hij slagen.

(Tekst: Mink Out)

Socials

vlietnieuwsfacebookOp Facebook

vlietnieuwtwitter Op Twitter