Nieuws
Minks wekelijkse column: Meer, meer

De laatste flarden mist dekken nog heel even het water toe. De stilte is, op mijn slipper geflipflop en oorfluiten na, subliem. Poedelnaakt hoor ik mijn versnelde voetstappen op de steiger. Het water nadert. Een afzet, kop tussen de gestrekte armen. In een keer door. Tis ‘zo’ koud. Het hart overleefd, ruisend water streelt dof mijn oren. Klaarwakker en fris als een, jawel, waterhoentje kom ik boven.

Sla mijn kort, uitgedunde haar met een vloeiende hoofdbeweging naar achter. Een oude gewoonte van toen de dos nog welig tierde. Lekker macho…… ooit. Lees een boek en laat me door de zon drogen. Een visarend vliegt over. Stemmen klinken, snel roetsj ik, de oren op scherp, mijn zwembroek aan.

Een vader en kleuters komen, een plastic Action bak onder de arm, het pad af. Ze groeten vriendelijk en hurken bij wat rotsen. Een simmetje wordt afgerold. Een dode garnaal is het haasje. Zonder aas geen vangst. De kinderen kijken beteuterd toe als papa de garnaal aan het haakje prikt. Alleen de bebrilde kleuter met baseballpet toont niet het minste spoor van empathie. Hij blijft gefocust op wat er zoal te gebeuren staat.

De Actionbak wordt half gevuld met ‘meerwater’. Vervolgens laten ze het haakje langzaam tussen de rotsen zakken de ‘rotzakken’. Leuke bezigheidstherapie omdat moeder even zonder kids aan de was wil, maar op deze manier iets vangen kan je natuurlijk wel vergeten denk ik nuffig.

Na nog geen minuut is er tot mijn grote verbazing reuring in het visserskamp. De lijn wordt binnengehaald en aan de garnaal hangt een redelijk kreeftje, die wellicht tot zijn spijt op de verkeerde tijd en plek honger kreeg. Al snel lag de Actionbakbodem bezaaid met spijtoptanten die ook op de verkeerde plek waren geweest, maar dan wel steeds op een andere tijd:-).

Het viel mee. Aan het eind van het feest werd, na unanieme stemming, besloten de gevangenen weer vrij te laten. Bij de kinderschare ging een luid gejuich op. Kreeft en kind gingen opgelucht huns- of haars weegs.

Twee eeneiige mannen supten, in hoog tempo, voor de vierde keer langs. Hun hevig gevecht deed lijken of ze het meer leeg probeerden te scheppen. Of voller. Hoopvol hoop ik voller. Na zo’n dag wil je alleen maar meer meer.

(Tekst: Mink Out)

Socials

vlietnieuwsfacebookOp Facebook

vlietnieuwtwitter Op Twitter