Sommige voorwerpen schijnen het eeuwige leven te hebben. Die zijn zo doelmatig, dat ze nooit van vorm zijn veranderd, hoogstens van materiaal. Zoals de kam, die de archeologische werkgroep in 1996 of 1997 in Voorburg heeft opgegraven op de hoek van de Herenstraat en de Rozenboomlaan. Iedereen herkent hem onmiddellijk als de ‘vlooienkam’, die nog steeds wordt gebuikt om een huisdier te ontvlooien. De vorm verschilt niet, alleen het materiaal. Het gevonden exemplaar is van hout, terwijl ze tegenwoordig van kunststof zijn.

Kammen werden vroeger behalve van hout ook van been gemaakt. Bij dezelfde opgraving in de Herenstraat vond de werkgroep een deel van een fijnbewerkte benen kam. Enkele jaren eerder had de werkgroep bij een opgraving achter bakkerij Klink al een benen kam gevonden met heel grove tanden.

Het maken van kammen was vroeger een vak apart. Een kammenmaker was een gespecialiseerde ambachtsman. Reden voor de gebroeders Johannes en Caspaares Luiken om een prent te wijden aan de kammenmaker in hun ‘100 Verbeeldingen van Ambachten’ uit 1694. Daarop is te zien hoe hij en zijn medewerkers in blokken hout tanden aan het vrijzagen zijn. Een heel secuur en arbeidsintensief karwei. (Beeld en tekst: Wim van Horssen)