Afgelopen maandag, vroeg in de ochtend werden ze ontdekt: tientallen ‘leuzen’ op muren, deuren, ramen en auto’s. ISIS met veelal een teken erbij. Her en der een tekst inzake de dood van joden en Geert Wilders. Maar ook ‘07-09-16 Aanslag’. Allemaal in de Voorburgse wijk Bovenveen. Gegroepeerd in een paar straten.
De politie neemt de zaak ernstig. Er volgt een buurtonderzoek. Er worden getuigen gezocht. De nationaal coördinator terrorismebestrijding wordt ingeseind. De media duiken er bovenop. In september 2014 was het in dezelfde wijk, en veelal dezelfde straten, ook al raak. Zelfs het handschrift van toen lijkt op dat van nu, inclusief de bewoordingen.
De daders van 2014 werden nooit gevonden. Destijds sprak de politie over ‘baldadigheid’. Nu is dat niet meer zo. De tijden zijn veranderd.
Opvallend genoeg zwijgt de lokale politiek. De burgemeester, die over veiligheid gaat, heeft geen commentaar laat een zegsman weten. Wethouders laten niets van zich horen. Net zo min als de fractievoorzitters van de raadsfracties of raadsleden.
Normaliter zijn politici er als de kippen bij om een mening te ventileren of te reageren op een gebeurtenis. Zelfs als ze niet eens weten hoe het echt in elkaar zit. Een trend die alleen maar erger is geworden sinds het speeltje twitter is ontdekt. Zelfs in lopende vergaderingen vinden de dames en heren nog de tijd via hun mobiel een bericht de wereld in te slingeren. Hoe onbenullig ook.
Nu het om serieuze zaken gaat geeft de politiek niet thuis. Alsof ze niet weten waar ISIS voor staat. Alsof ze nog nooit gehoord hebben van antisemitisme, van belediging. En wat zou dan toch 7 september aanslag betekenen?
Dat dit soort parolen mensen bang maken, dus ook de inwoners van Leidschendam-Voorburg, lijkt niet in de hoofden van politici op te komen. Of ze negeren het bewust. Net als in 2014. ‘Ach, het zijn maar kwajongensstreken. Baldadigheid’. Kop in het zand steken, heet zo iets.
Een half haar geleden waarschuwde de burgemeester nog voor een radicalisering van de maatschappij, ook in Leidschendam-Voorburg. B&W gingen een nota maken inclusief maatregelen. Er werd geld voor vrij gemaakt.
Nu er actuele aanleiding is te laten zien dat het je menens is, geeft iedereen niet thuis. Duiken de politici weg voor hun verantwoordelijkheid. Verwijzen ze naar de politie. Daar moeten vragen worden gesteld; niet aan hen.
Is het lafheid of angst? Het laatste waarschijnlijk, gebaseerd op het eerste. En dat zijn dan de mensen die de burgers ermee hebben vertrouwd de gemeente goed te besturen. Onder dat ‘goed’ hoort ook het garanderen van veiligheid. En ervoor zorgen dat er geen gekke dingen gebeuren. Gaat het toch een keer mis dan dienen er garanties te zijn dat een herhaling zich nooit meer voordoet.
Lessen uit 2014 zijn niet geleerd. Het gezegde ‘een ezel stoot zich geen twee maal aan dezelfde steen’ geldt kennelijk niet in de lokale politiek. Of zouden de politici uit schaamte zwijgen? Schaamte over hun eigen falen. Wellicht komt het zwijgen ook voort uit de gedachte ‘de stress niet opvoeren’. Dat doet denken aan premier Colijn die vlak voor de Tweede Wereldoorlog in Nederland uitbrak beweerde dat iedereen rustig kom gaan slapen.
Nu maar hopen dat het op 7 september niet gruwelijk mis gaat.
