Stichtingen die speciaal zijn opgericht voor investeringen in sportaccommodaties en de exploitatie ervan, hebben hun langste tijd gehad. Per 1 januari 2019 vervalt de btw-vrijstelling (21 procent) voor dit soort stichtingen. Dat lasten worden dus 21 procent hoger.

De stichtingen kwamen er om er voor te zorgen dat de gemeente van aannemer, onderaannemer kon worden, waardoor een btw-verrekening mogelijk werd. De EU heeft besloten dat zulks per 1 januari 2019 niet meer mag.

De gemeente moet zich derhalve gaan beraden op een nieuw model. Van de andere kant heeft de gemeente formeel geen zeggenschap over de stichtingen. Ze zo maar opheffen kan de gemeente niet. Het alternatief, de huur opzeggen, is slecht voor het gemeentelijke imago.

De gemeente worstelt nu al met het feit dat men niets over de stichtingen te vertellen heeft. Men andere woorden: men kan het beleid niet bepalen. Bovendien werken de stichtingen met vrijwilligers hetgeen het ‘eisen’ van bepaalde resultaten vrijwel onmogelijk maakt.

Op het Raadhuis wordt nu gezocht naar een nieuw model, niet alleen voor de sport maar voor alle ‘maatschappelijke vastgoed’: een gebouw of terrein met een publieke functie op het gebied van onderwijs, sport, cultuur, welzijn, maatschappelijke opvang en/of zorg-medisch.

Gekeken wordt naar een samenwerking tussen gemeente en private investeerders, dan wel een zogenoemde ‘maatschappelijke financiering’. Bij het beheer van de accommodaties wordt gedacht aan uitbesteding, al luidt ook hier de vraag wat de rol dan wordt van de vrijwilligers en in hoeverre de gemeente nog een rol kan spelen. Een gemeentelijk sportbedrijf zou ook een optie kunnen zijn.

De gemeente wil eerst komen tot een strategisch plan inzake de sportaccommodaties en als dan keuzen maken. Men gaat er daarbij van uit dat er voor het vervallen van de btw-vrijstelling per 1 januari nog een overgangsregeling komt. De gemeente sluit een herschikking van maatschappelijk vastgoed inclusief een inkrimping niet uit.