Eind 2016 stond het ding er ineens: een windmolen (ook wel windturbine genoemd) op een bedrijfsterrein aan de Westvlietweg, direct aan de A4 en onder de neus van de bewoners van de Zeeheldenwijk.

De consternatie was groot. Idem de woede. Hoe kon dat ding daar ineens verschijnen en waarom wisten omwonenden van niets?

De gemeente – lees de coalitie van GBLV, D66, PvdA en GroenLinks – waste de handen in onschuld. De molen stond op Haags grondgebied. Het was dus een zaak van de Hofstad.

Den Haag counterde meteen. Nadat Leidschendam-Voorburg een rechtszaak bij de Raad van State tegen de molen in december 2015 had verloren, hadden B&W van Leidschendam-Voorburg ervoor gekozen de eigen inwoners vooral niet wijzer te maken dan men was.

Een Haags aanbod om samen de voorlichting aan de inwoners van Leidschendam-Voorburg te gaan verzorgen bleek aan dovenmansoren gericht. B&W van Leidschendam-Voorburg regelden de zaak liever zelf, zo werd de Haagse collega’s bericht. Dit omdat er sprake was van ‘tegenstrijdige belangen’.

Op het Raadhuis deed  men vervolgens niets. Tot men te maken kreeg met de woede van de eigen inwoners, gesteund door GBLV, VVD en CDA. Plots boden B&W boze bewoners hulp aan in hun strijd tegen de molen. Er ging een boze brief naar B&W van Den Haag.

Toen in 2017 bleek dat er een vergunning voor de molen ontbrak – af te geven door Rijkswaterstaat – kozen B&W er voor om tegen die op handen zijnde vergunningverlening bezwaar aan te tekenen. De gemeenteraadsverkiezingen naderden.

Inmiddels zit er een andere coalitie bestaande uit VVD, CDA, PvdA en ChristenUnie-SGP. De twee eerstgenoemde partijen, VVD en CDA,, liepen te hoop tegen de windmolen. In hun verkiezingsprogramma’s stond zelfs dat het ding weg moest.

Eind vorige week stuurden B&W een brief aan de gemeenteraad. Rijkswaterstaat had inmiddels de vergunning voor de molen verleend. En Leidschendam-Voorburg legde zich daarbij neer. Op advies van de eigen juristen want in beroep gaan had geen zin. De molen mag dus blijven. De strijd wordt gestaakt.

Vlietnieuws berichtte er maandag over. En zie daar; enkele uren  later komt het Raadhuis met een persbericht met als kop ‘Gemeente en bewoners blijven zich inzetten voor leefbaarheid in Zeeheldenwijk rond windturbine-dossier’.

Niet alleen is dat geen correct Nederlands, de kop mist ook volledig de essentie. Namelijk dat B&W bakzeil hebben gehaald.

Het persbericht start met een aantal wollige alinea’s over alle overleggen die verantwoordelijk wethouder Astrid van Eekelen nog gaat voeren. En dat de Bewonersgroep windturbine Vlietzone daar ‘heel blij’ mee is.

Mevrouw Van Eekelen wordt geciteerd dat de bewoners van de Zeeheldenwijk nog steeds veel hinder van de molen ondervinden. Daardoor is de leefbaarheid daar in gevaar en dat is ‘onacceptabel’. Poeh, poeh wat een krachtterm. Leuk voor de bühne maar verder een losse flodder.

Na de tussenkop ‘Beroepsprocedure’ valt in de voorlaatste zin van het persbericht te lezen dat de gemeente geen beroep aantekent tegen de door Rijkswaterstaat verleende vergunning. Met de verzekering dat de inwoners van de Zeeheldenwijk bij hun beroep wel op alle steun en medewerking van de gemeente kunnen rekenen.

Slap, geweldig slap. Dat de inwoners überhaupt steun kregen werd door de vorige gemeenteraad afgedwongen. Waarbij VVD en CDA de grootste monden hadden. Nu wordt dat alleen herbevestigd. Terwijl de steunverlener zelf niet in de zaak gelooft. Dat zal de inwoners echt veel opleveren. Maar niet heus.

De inwoners van Leidschendam-Voorburg, en met name die van de Zeeheldenwijk, zijn opnieuw door de politiek bedot. De molen blijft staan waar hij staat en blijft hinder veroorzaken. Wie er niet tegen kan moet maar verhuizen. Dát is de boodschap. Dossier gesloten. Volgende zaak.