Leidschendam had ooit een leuk open centrum. Totdat de politiek besloot dat het gebied volgebouwd moest gaan worden met honderden nieuwe woningen.

Dat de bewoners van al die nieuwe panden ook auto’s hadden kwam kennelijk bij niemand op. En dat al dat blik langs de stoepranden zou komen te staan ook niet.

Meer voertuigen in het gebied betekende automatisch minder parkeerplekken voor mensen die er al woonden en werkten, alsmede voor bezoekers van, bijvoorbeeld het Sluisgebied. Een gebied dat bewust werd ontwikkeld als trekpleister vol horeca.

Inmiddels is iedereen er wel achter dat de situatie volkomen uit de hand is gelopen. Op bepaalde momenten is er in Leidschendam-Centrum geen parkeerplek meer te vinden.

Daarbij komt nog dat de gedachte dat nieuwe bewoners hun wagen op eigen terrein zouden moeten neerzetten, een waanbeeld bleek. Ontwikkelaars en bouwers willen daar geen kostbare grond aan besteden. En de kopers willen niet meer betalen.

Daar komt nog bij dat het autobezit toeneemt. Had een huishouden vroeger één auto, nu zijn dat er veelal al twee en soms nog meer.

Het vorige college van B&W worstelde al met de vraag hoe en waar parkeerruimte te vinden. Allerlei ideeën en suggesties deden de ronde. In de praktijk gebeurde er weinig ook al omdat er eerst een nieuwe ‘parkeerbalans’ werd gemaakt.

Bij de nieuwe coalitie is het precies hetzelfde. De parkeerbalans uit 2017 werd eerst herzien. Dat is nu gebeurd. De uitkomst is dezelfde: op bepaalde momenten – vooral ’s avonds – is er geen parkeerplek te vinden in het gebied.

Dus zijn weer allerlei maatregelen aangekondigd. Grotendeels dezelfde als al eerder de ronde deden. Die worden nu ‘uitgewerkt’ waarna de gemeenteraad ‘ja’ moet gaan zeggen. En vervolgens moet een en ander nog eens gerealiseerd worden. Dat wordt dus 2020. Weer een jaar verloren.

Eind vorig jaar liet wethouder Juliette Bouw zich in de gemeenteraad ontvallen dat inspraak tijd kost. En dat bij die inspraak steeds weer nieuwe ideeën geopperd worden. Dat moge zo zijn maar B&W zijn er om knopen door te hakken. Lef te tonen, besluiten te nemen en die ook uit te voeren. We kennen geen systeem van een lokale sovjet: zelfbestuur door inwoners.

Hoe ver we zijn doorgeschoten blijkt wel uit het optreden van DamBelang: de organisatie die opkomt voor de belangen van inwoners van het Damcentrum in Leidschendam. Men wil een raadsenquête – een onderzoek door de gemeenteraad – naar de gang van zaken rond de bouw aan het Molenpad.

Aanleiding vormt het wegvallen van 70 parkeerplaatsen naast de Hoogvliet vanwege die bouwplannen. Nu de autobezitters hun blik niet meer kwijt kunnen zijn de ondernemers ter plekke de klos, aldus DamBelang.

Nu is een raadsenquête een zwaar middel. Een paar jaar terug hield de gemeenteraad zo’n onderzoek naar aanleiding van het financiële debacle rond het onroerend goed project Duivenvoordecorridor (DVC). Inclusief het horen van getuigen.

Om bij het Molenpad voor zoiets te pleiten is een gotspe. Het bouwplan was al jaren bekend. In december 2017 sprak de gemeenteraad er al over. En sindsdien nog eens vijf keer. In juli 2018 kwamen B&W met voorstellen om de parkeerdruk in het Damcentrum te verminderen als de parkeerplekken aan het Molenpad wegvielen.

Mensen van DamBelang zijn betrokken bij het beraad met ambtenaren over het parkeren in het Damcentrum en alle mogelijkheden die er nog te vinden zijn in dat gebied. Men weet dus van de hoed en de rand.

Nu te doen alsof men ‘overvallen’ is door het verdwijnen van 70 parkeerplekken is niets anders dan huichelachtig. Net als het vragen om een raadsenquête. Waarvoor zou die nodig zijn als alles al lang bekend is, was en kon zijn? En wat wordt er in de praktijk anders als de conclusies ergens in 2020 bekend worden? Zijn er dan ineens wel parkeerplaatsen?

Helaas weet DamBelang wel de hele lokale politiek in rep en roer te brengen. Om niets. Ga aan het werk en zorg dat het probleem zo snel mogelijk wordt opgelost. Daarvoor zijn de politici gekozen en worden ze betaald. Of is Leidschendam-Centrum al zo politiek beladen – inclusief de bereikbaarheid en de discussie rond een nieuwe brug – dat dat niet meer mogelijk is. Omdat niemand de handen er aan wil branden.