Eerst een paar feiten op een rij. 1) Het gebied dat het Damcentrum Leidschendam omvat wordt niet groter. 2) In dat gebied worden nog vele woningen gebouwd. 3) De kopers van die woningen hebben allemaal één tot twee auto’s. 4) Die wagens moeten ergens geparkeerd worden. 5) Autobezit en gebruik stijgen.

Nu is berekend dat er in het Damcentrum 802 parkeerplaatsen zijn. Voor bewoners, ondernemers en bezoekers van winkels en horeca. Die plaatsen zijn gemiddeld genomen voor een kleine 70 procent bezet. Op de drukke zaterdagavond wordt dat bijna 80 procent. Dat is uit recent onderzoek van een door de gemeente ingehuurd bureau gebleken.

Er is dus nog parkeerruimte, al beweren bewoners en ondernemers van niet. De bewoners stellen geen vrije plek meer te kunnen vinden; de ondernemers claimen dat klanten wegblijven vanwege een gebrek aan parkeerruimte.

De druk is zo hoog opgevoerd dat de lokale politiek, inclusief B&W, claimen dat er ‘nu’ iets moet gebeuren. Alleen over dat ‘iets’ wordt men het niet eens. Zoveel hoofden zoveel zinnen. Overal en nergens worden ineens parkeerplekken in het Damcentrum ‘gevonden’. Tenminste op papier.

Niemand vraagt zich af waarom deze mogelijkheden niet eerder werden ontdekt. Noch wat de kosten zijn om deze opties ook in de praktijk te realiseren. Dat meer parkeerruimte ook meer autogebruikers zouden kunnen aantrekken ontgaat de betrokkenen kennelijk.

Of men neemt dat extra autoverkeer op de koop toe onder het mom van ‘dat is goed voor de ondernemers en de horeca’. Hoe die extra verkeersbewegingen te rijmen zijn met plannen om de verkeersoverlast (lees: filevorming) in datzelfde Damcentrum terug te dringen, is een raadsel. Maar daar wordt ook niet over gesproken.

In plaats daarvan heeft iedereen het over het ‘bruisende Damcentrum’ dat door parkeermaatregelen vooral nog meer moet gaan bubbelen. Opvallend aangezien B&W zelf erkennen dat de Damlaan eigenlijk geen winkelstraat meer is en er voortdurend wordt geschamperd over de leegstaande winkels op en rond het Damplein.

Feit is dat de levendigheid alleen rond het Sluiscomplex zit, met het toppunt in het vaar- en toerismeseizoen. De zomer dus.

Alle commotie is niet nieuw. Er wordt al jaren over gesproken. Eigenlijk al sinds het nieuwe Damcentrum – een planologische miskleun van de eerste orde – vorm werd gegeven.

Nu wordt er gezocht naar een kwadratuur van de cirkel. Een onmogelijke opgave. Vanuit B&W  en de diverse politieke partijen wordt inmiddels ook erkend dat niet iedereen voor 100 procent zijn zin kan krijgen bij het parkeerprobleem.

Klopt, alleen handelt men daar niet naar. Na elke kik van bewoners, ondernemers en/of belangengroepen volgt weer een nieuw debat in de gemeenteraad. Dinsdagavond werd er over het parkeren gesproken, op 26 maart weer en nogmaals op 10 april.

Het zullen niet de laatste beraadslagingen zijn. En welk besluit er ook wordt genomen, de problemen blijven of komen na korte tijd weer terug. Net zo lang tot dat de politiek de moed heeft het bordje ‘vol’ bij het Damcentrum op te hangen en autobezitters te vertellen dat ze maar een paar honderd meter moeten lopen naar hun bestemming.