Deze maand wordt ze 89. Het lopen gaat nog maar heel traag, de ogen zijn flink achteruit gegaan en horen is helemaal moeilijk. Toch leidt ze dankzij de warme zorg een goed leven in het verzorgingshuis. Met de televisie en de krant als venster naar de buitenwereld. Inderdaad, mijn moeder -want daar gaat het om- bekijkt nog dagelijks de krant.
Dezelfde krant die dezer dagen haar wereldje op zijn kop zette. Opeens kwam die niet meer. Wel een brief van een incassobureau. Intrum meldt dat mijn moeder een betalingsachterstand van wel 33,50 heeft. En of ze die binnen 14 dagen wil betalen. Anders komen er 40 euro incassokosten bij. “Het is in uw eigen belang de betaling niet langer uit te stellen. Hoogachtend AD ” zo wordt er dreigend afgesloten.
AD? Ja het Algemeen Dagblad. U weet wel die krant van Hugo Borst. Waarin zo vaak voor de ouderen wordt opgekomen. Diezelfde krant begint nu mijn oude moeder te bedreigen. Meteen de telefoon gepakt. Wat dit allemaal voorstelt. Bovendien staat het abonnement op mijn naam. Aan de andere kant van de lijn wordt wat gehoest. Dan meldt een man dat men mijn moeder heeft gebeld en dat die zelf heeft gezegd het abonnement op te zeggen. Mijn moeder, die geen telefoon bel meer hoort. U begrijpt, smoes op smoes. Uiteindelijk wordt toegezegd dat ze de krant weer krijgt. Maar dat ik wel nog even 33,50 moet betalen.
Het is dat mijn moeder zo aan haar krant gehecht is. Anders had ik het abonnement meteen beëindigd. Aan de ene kant pronken met meneer Borst, aan de andere kant een vrouw van bijna 90 bedreigen. Praten met twee monden heet dat. Klopt natuurlijk wel, Die dure Hugo moet ook worden betaald. En daarvoor is die 33,50 van een oude vrouw hard nodig. Bah!
