De VVD is al ‘eeuwig’ aan de macht in Leidschendam-Voorburg. Op een intermezzo tussen 2015 en 2018 na toen de liberalen door GBLV en D66 uit de gezamenlijke coalitie werden gebonjourd.
Dat had wellicht een waarschuwing moeten zijn voor de liberalen. Met als hoofdpunten afval en een nieuwe brug over de Vliet om het Damcentrum van verkeer te ontlasten, keerden ze echter terug op het pluche na de gewonnen gemeenteraadsverkiezing van maart 2018.
Sindsdien is het weer ‘feest’. Er wordt geen gelegenheid ongemoeid gelaten om te benadrukken hoe fijn het is te wonen in Leidschendam-Voorburg. Hoe prachtig het groen. Hoe fantastisch de bereikbaarheid en hoe grandioos de voorzieningen.
Het is leuk en gezellig binnen de gemeente en dat wil de VVD vooral zo houden. Optimisme uitstralen en uitdragen dat het gemeentebestuur onder leiding van de VVD toch wel heel goed bezig is.
Het is schone schijn. Er treden scheurtjes aan het licht binnen het VVD-bolwerk. Toen men in de oppositie zat keerde men zich tegen het coalitiebeleid waarbij burgers afval moesten gaan scheiden (bronscheiding). Dat moest de afvalophaler doen (nascheiding).
Nu de VVD het voor het zeggen heeft is de nascheiding vervangen door bron- én nascheiding. En dan meer bron dan na. Al wil men dat eigenlijk niet als zodanig uitdragen. En wringt men zich in allerlei bochten als er naar gevraagd wordt.
Om de parkeerproblemen in het Damcentrum op te lossen dacht wethouder Juliette Bouw (CDA) eerder dit jaar onder andere aan de inzet van deelauto’s. Zij oogstte slechts kritiek bij VVD-gemeenteraadslid Bart Eleveld, fractiewoordvoerder op dit punt.
Op 19 juni verklaarde Sabrina van den Heuvel in de gemeenteraad echter plotsklaps dat de VVD ‘blij’ was dat deelauto’s in de definitieve voorstellen van de wethouder stonden.
Een dag eerder, op 18 juni, brak VVD-gemeenteraadslid Harma Aris in diezelfde gemeenteraad een lans voor invoering van selectieve toegang tot het Damcentrum om zo doorgaand verkeer te weren en het centrum beter bereikbaar te maken. Zij noemde dat weliswaar selectie ‘doorgang’, maar toch.
Ook op dit punt stelde Bart Eleveld eerder namens de VVD dat zoiets voor de liberalen een ‘no go’ was. ‘Over my dead body’ aldus Eleveld over selectieve toegang. ,,Ja, we zijn van mening veranderd’’, stelde Aris desgevraagd. Om op 3 juli in de gemeenteraad plots weer te reppen over ‘grote twijfels’ die de VVD had bij selectieve toegang. Kennelijk was men geschrokken van de eigen koerswijziging.
Tussen opmerking: Bart Eleveld is sinds de interventies van zijn collega’s niet meer in een vergadering van de gemeenteraad verschenen. Wie naar de reden vraagt krijgt te horen dat die het ‘netjes’ moet houden.
Eenzelfde schrikreactie was er toen VVD-boegbeeld en wethouder, Astrid van Eekelen, in de gemeenteraad van 3 juli aangaf wel een discussie over betaald parkeren te willen aangaan. Een donderslag bij heldere liberale hemel. De VVD was immers altijd mordicus tegen betaald parkeren.
Nadat de pers met de draai aan de haal ging werd een operatie schadebeperking ingezet. Van Eekelen beweerde gedoeld te hebben op een discussie over parkeerdruk; een voorstelling van zaken die door een letterlijke weergave van de door haar gebruikte zinnen werd weerlegd.
Fractieleidster Louise Kortman ging nog verder. Zij serveerde haar eigen wethouder af door te stellen dat er een verschil was tussen het standpunt van een wethouder en de VVD, dan wel de fractie. Daarbij had ze het wel over de lijsttrekker van de VVD bij de laatste gemeenteraadsverkiezing en haar langjarige voorgangster als fractieleider.
Nu is van mening veranderen menselijk. En als daar goede argumenten voor zijn, ook niets om je voor te schamen. Het wordt pas opvallend als elke koerswijziging leidt tot ontkenningen, paniek en het te kijk zetten van degenen die er een andere mening op nahouden.
Het roept vragen op over strategie en regie. Beide ontbreken kennelijk bij de VVD. De liberalen zijn aangekomen in de harde realiteit. En die is anders dan mooi weer spelen. Beleid maken betekent compromissen sluiten. Anders is Leidschendam-Voorburg straks niet meer zo fijn om te wonen, zo mooi, groen en bereikbaar.