Captain Tom de Grooth won de toss en verkoos er om 18.00 uur logischerwijs voor eerst te gaan batten, omdat het op deze bewolkte dag in augustus na 20.00 uur toch wel wat donkerder zou worden. Met de sterke VCC aanval en wat minder zicht in de 2e innings voor de ACC batsmen was dat een verstandige keuze.
In de battinginnings was het wederom Nic Smit die uitblonk. Hij maakte een mooie 45 runs, terwijl -ook wederom- de overige batsmen niet boven de 15 uitkwamen, al had de dappere poging van staartbatsman Boissevain nog het verschil kunnen maken, want hij bracht in de laatste over met een 4 en een prachtige 6 de score nog van 93 naar 109, wat op het niet makkelijke wicket van ACC in elk geval verdedigbaar leek.
De waarde van die zwaar bevochten runs bleek echter niet hoog. In de fieldinginnings vergooide VCC de kansen op een halve finaleplaats door teveel makkelijke vangkansen te missen. In die zin vergooiden ze dus niet de kansen, maar “ver-vingen” ze die dus eigenlijk. Kingma was ongelukkig door uit te glijden op het natte veld bij een schijnbaar eenvoudige caught & bowled, de ene vang die vast werd gehouden was waarschijnlijk de moeilijkste (Greenshield op bowlen van Mulder), maar teveel eenvoudige mogelijkheden werden verkeerd ingeschat of behandeld. Daardoor liep ACC voortdurend voor op de D/L score, terwijl juist wickets die score behoorlijk kunnen opjagen en de nieuwe batsmen onder druk zetten.
Helaas, it was not to be. Batsmen 3 en 4 konden de wedstrijd rustig uittikken. Met een ferme 4 in de 17e over werd het pleit beslecht in het voordeel van de Amsterdammers.
