Binnen de VVD hebben ze het tegenwoordig over ‘de brug van Juliette’ als het over een mogelijke nieuwe oeververbinding over de Vliet in Leidschendam gaat. Juliette is Juliette Bouw, CDA-wethouder en verantwoordelijk voor de bereikbaarheid van en doorstroming in het Leidschendamse Damcentrum. En daar valt die brug ook onder.
Nu was de VVD de grootste voorvechter van een nieuwe oeververbinding. Als oppositiepartij onder het vorige college van B&W al. In het programma voor de gemeenteraadsverkiezing van maart 2018 stond dat ‘wij’ ervoor gaan zorgen dat ‘er een extra brug over de Vliet bij komt’.
Het CDA trok, als oppositiepartij, wat minder fel van leer. Toch schreef ook die partij in het verkiezingsprogramma ‘Bij de bruggen over de Vliet komen geen tolpoortjes. In plaats daarvan komt er een extra oeververbinding over de Vliet nabij Klein Plaspoelpolder’.
Onder het vorige college van B&W keerden PvdA en ChristenUnie-SGP zich tegen een nieuwe Vlietbrug. Om toch met VVD en CDA in een coalitie te kunnen stappen werd dat verschil van inzicht gemaskeerd door een ‘taboeloos onderzoek’.
De uitkomst daarvan was: een nieuwe brug trekt extra verkeer aan; zorgt voor verkeersoverlast in wijken waar die er tot nu toe niet was; heeft alleen effect als de toegang van auto’s tot het Damcentrum tegelijk wordt beperkt (selectieve toegang middels camera’s, kentekenregistratie en een tijdslot).
Auw, dat deed pijn binnen de coalitie. Er werd dus een list bedacht: nader onderzoek. De provincie Zuid-Holland werd, als beheerder van de Vliet, bevraagd wat men van het brugplan vond. En Justitie of men zou kunnen instemmen met de selectieve toegang. Rond kerstmis moest er duidelijkheid zijn.
Dat laatste zal niet gebeuren. En dat helpt paradoxaal genoeg het voortbestaan van de coalitie. De PvdA heeft binnenskamers al laten weten tegen de oeververbinding te zijn. Ook ChristenUnie-SGP voelt er bitter weinig voor. Dat betekent dat een doordrukken van VVD en CDA inzake de brug het einde van het stadsbestuur betekent. Politiek zelfmoord, en dat wil ook geen der betrokkenen.
Bij de liberalen is men de draai al aan het maken. De brug wordt op het bordje van het CDA geschoven. Juliette Bouw kan dit vuiltje wegpoetsen met hulp van het provinciaal bestuur en Justitie. Als die zich negatief uitspreken over de brug en de selectieve toegang, heeft zij een prima kapstok om het brugplan in de prullenbak te laten verdwijnen.
Dat de provincie niets ziet in een extra oeververbinding is inmiddels duidelijk. Ook al blijft men formeel ‘in overleg’ met Leidschendam-Voorburg. Bij Justitie nemen ze zo veel tijd als ze nodig hebben voor het beoordelen van de selectieve toegang.
Toen er een handvol camera’s voor kentekenregistratie in de Herenstraat en omgeving moesten komen, wikte en woog Justitie bijna een jaar. Nu zou het gaan om vele tientallen camera’s, deels ook nog op Haags grondgebied (oostkant van de Vliet) als de Wijkerbrug en Kerkbrug ook mee moeten doen. Dus ook die gemeente moet akkoord gaan.
Kerstmis zal het zo niet worden. Uitstel zal eerder de inhoud zijn van een brief die Julliete Bouw de gemeenteraad zal gaan sturen. Tot ergens in 2020. Bij interne verdeeldheid heb je immers geen haast (meer). Bovendien is de vluchtroute ‘nader onderzoek’ niet meer voorhanden. Die is al gebruikt.
In maart 2022 zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen. Vanaf de jaarwisseling daaraan voorafgaand doen B&W en de gemeenteraad niets meer. In het najaar van 2021 moeten de laatste zwaarwegende besluiten genomen worden.
Resteren twee opties: tijd rekken tot eind 2021 of in 2020 de brug afserveren in de hoop en verwachting dat de kiezers dat begin 2022 zijn vergeten dan wel vergevingsgezind blijken richting de partijen die er voor waren.
Bij dat afserveren kan ook nog gebruik gemaakt worden van de slechte financiële situatie van de gemeente (in de rode cijfers). Zo’n brug bouwen kost al gauw 15 miljoen euro. Met bijkomende werken en het niet kunnen verkopen van bouwgrond in Klein Plaspoelpolder al snel 20 miljoen. En dat geld heeft de gemeente helemaal niet.
