,,Voorburg is nooit af. Het kan altijd beter.’’ Kees Verbeek (72) laat een pauze vallen, alsof hij zijn woorden extra nadruk mee wil geven. Tien jaar lang was hij voorzitter van de Stichting Mooi Voorburg. Op 1 januari aanstaande stopt hij er mee. ,,Het is gezond dat de stichting na tien jaar een andere voorzitter krijgt. Nieuw bloed, andere opvattingen. Anders word je zelf de stichting.’’

Mooi Voorburg bestaat dit jaar zestig jaar. Voortgekomen uit de strijd voor het behoud van molen De Vlieger, die destijds bij de Badhuislaan stond en de gemeente wilde laten afbreken. In 1986 trad Kees toe tot het bestuur. Hij had wat ervaring als bestuurslid van de wijkvereniging Essesteijn en als voorman van de Stichting Voorburg tegen annexatie: het burgerprotest tegen de Haagse plannen om Voorburg op te slokken.

Inzet van Mooi Voorburg is het behouden van meer zaken dan de molen. Kees: ,,Er zijn zelfs plannen geweest het hele historische centrum van Voorburg af te breken terwijl dat juist het aantrekkelijkste deel van de gemeente is. Het gaat ons vooral om het verfraaien van de openbare ruimte.’’

Belangrijk onderdeel van het werk is het positief-kritisch meedenken met B&W. Kees: ,,Je moet er samen uit komen. Dan is het beter en prettiger om ambtenaren, raadsleden en B&W aan je kant te krijgen. En dat werkt wonderwel.’’

Voorbeelden van die goede samenwerking somt de vertrekkende voorzitter vlot op. De plaatsing van het beeld Dorpswacht op de hoek van Parkweg en Franse Kerkstraat als entree voor het oude centrum; het planten van de Koningslinde in Park Sytwende; de plaatsing van informatiebordjes op panden en in het Huygenskwartier; het Wapen van Voorburg in een straatmozaïek op de hoek van de Van Schagenstraat en de Herenstraat; het Wapen van Voorburg vormgegeven in bloemen voor Huize Middenburg.

Kees: ,,We leggen zo een link met het verleden. Onze slogan is ook ‘Mooi Voorburg geeft het verleden toekomst’.’’

De scheidende voorzitter vertelt echter ook over ‘een persoonlijke teleurstelling’. Twee jaar lang voerde hij actie om de begraafplaats aan de Parkweg het oude hek helemaal tot aan de Einddorpstraat terug te geven nadat eerder al de toegangspoort was opgeknapt. ,,Helaas is de crowdfunding mislukt. De gemeente wilde er 50.000 euro aan meebetalen op voorwaarde dat wij eenzelfde bedrag bijeen zouden krijgen. Maar vanuit de burgers kregen we onvoldoende steun. Die redeneerden dat de gemeente het zelf moest bekostigen aangezien de begraafplaats hun eigendom is.’’

Toch wordt er op 22 november om 19.30 uur wel een ‘aanhangsel’ van het hekplan gerealiseerd: het poortgebouw van de begraafplaats, een monument uit 1874, wordt voortaan dagelijks vanaf het moment dat het donker wordt tot 23.00 uur uitgelicht. Het wordt een bescheiden uitlichting om te voorkomen dat mensen denken dat er in het gebouw zelf, waar een historische snijtafel in staat, nog een opvolger van patholoog-anatoom dr. Zeldenrust bezig is.

Zorgen heeft Kees ook. Het bestuur raakt op leeftijd. Jongeren zijn niet meer voor dit werk te porren. Ook onder de donateurs slaat de veroudering toe. ,,Jaarlijks raken we er 30 tot 40 kwijt omdat de mensen overlijden.’’ Mooi Voorburg heeft er nu nog 400 tot 450, genoeg om, zo zegt Kees, ,,volledig onafhankelijk te zijn van de overheid. Daardoor kunnen we objectief reageren. Kritisch zijn. Dat is belangrijk.’’

In een krachtenbundeling met Leidschendam ziet Kees niets. ,,Wij zijn Voorburg en niet Leidschendam’’, klinkt het. Eens in de twee maanden treft hij de collega’s van Erfgoed Leidschendam binnen het Erfgoedpodium. ,,We wisselen zaken uit en werken samen daar waar het kan’’, rondt Kees het onderwerp af.

Wat de toekomst betreft is hij spraakzamer. Zo zal er nog voor het eind van het jaar een informatiebordje komen te hangen op het ‘Forum Theater’, de voormalige bioscoop op Herenstraat 6-8, waar de ‘wilde jeugd’ van Voorburg, inclusief Kees Verbeek zelf op zijn rode Puch met hoog stuur, zich verzamelde.

Het Wapen van Voorburg bij Huize Middenburg zal komend jaar anders vorm worden gegeven. De 3000 bloembollen die er nu door mensen van Mooi Voorburg handmatig worden geplant en verwijderd, moeten vervangen worden door vaste planten.

Daarnaast staat het project Park Vreugd en Rust op de rol. Dat park moet met behulp van gemeente en provincie Zuid-Holland terug worden gebracht in de staat waarin het ooit verkeerde toen landschapsarchitect Jan Zocher (1791-1870) het vorm gaf.

Verder ziet Kees Verbeek een ,,nog beter samenwerking’’ met de gemeente voor zich. ,,De gemeenteraadsleden hebben minder belangstelling voor ons. Er is ook weinig contact. Wij doen zaken met B&W. De burgemeesterswissel heeft daarbij ook een rol gespeeld. Hans van der Sluijs was niet erg toegankelijk. Hij verdiepte zich ook niet zo in de historie.’’

,,Dat is met Klaas Tigelaar een heel ander verhaal. Die stelt zich op de hoogte van wat er leeft. Luistert naar onze ideeën en verwachtingen. Hij is heel toegankelijk voor argumenten. Je moet historische dorpskernen intact houden. Die hebben een eigen karakter. Dat ligt ook gevoelig bij de mensen.’’