Smaken verschillen. Wat de een prachtig vindt, vindt de ander foeilelijk. Voor de nieuwe huisstijl van de gemeente – lees: beeldmerk – past echter maar één kwalificatie: bah! Of in goed Haags ‘Mag ik een teiltje?’.

De kleuren van de gemeente zijn, kijkende naar het oude beeldmerk en het wapen van de gemeente: blauw, groen, geel, wit, rood en zwart.

Blauw voor water (de Vliet), groen voor de vele natuur, geel voor de goudkleurige kroon boven het oude wapen van Leidschendam, wit als universele achtergrond, rood van de Voorburgse burcht uit het oude wapen van die gemeente, en zwart voor de ‘Wassenaar’ (de maansikkel met punten omhoog) uit het oude wapen van Leidschendam.

Er zat, kortom, logica achter. Het was verklaarbaar. Maar koningsblauw, zandbeige en mintgroen? Wat hebben die kleuren met Leidschendam-Voorburg te maken? Niets!

Datzelfde ‘niets’ geldt voor de drie symbolen in het nieuwe beeldmerk: de tekening van een kroon die meer lijkt op de pootafdruk van een dier, een golflijn die doet denken aan de weergave van een scatebaan, en een rondje met een opening aan de bovenkant dat je normaliter tegenkomt bij de opticien voor een ogentest.

Van Voorburg is helemaal niets meer te ontdekken in de huisstijl. Noch van het blauw en groen waar de lokale politici altijd over ophemelen als ze weer eens promotie maken voor het leven in Leidschendam-Voorburg. Of de mensen waaruit het groen en blauw waren opgebouwd. Mensen; de inwoners zelf dus. Wij.

Stompwijk, de derde kern van de gemeente voor het geval u dat vergeten was, ontbreekt opnieuw. Net als in het vorige beeldmerk overigens al kon de driehoek die daarin gevormd was nog suggereren dat één punt ervan Stompwijk voorstelde.

Een ton gemeenschapsgeld is er aan het creatieve proces uitgegeven. Inclusief negen nieuwe symbolen en een nieuw lettertype. Zat allemaal niemand op te wachten. De symbolen zijn overigens volstrekt willekeurig bepaald. En ook hier ontbreekt Stompwijk.

In het dagelijks gebruik gaat het ook al mis met de nieuwe huisstijl. Op gemeentelijke uitingen via internet – speciaal daarvoor moest het oude beeldmerk weg, want dat was niet goed voor digitaal gebruik – staan de kroon, de golf en de ‘Wassenaar’ in goudkleur op een blauwe achtergrond. Niks zandbeige of mintgroen. Elders zijn de kroon, golf en Wassenaar weer blauw tegen een witte achtergrond.

Servicemedewerkers van de gemeente lopen plots rond in donkerblauwe, bijna zwarte kledij met op hun borstkas de kroon, golf en Wassenaar in fel geel stikwerk. Zonder enige nadere duiding of kader. ‘Meneer, mevrouw, er zit daar iets op uw kleding’.

De burgemeester spreekt over een ‘krachtig’ beeldmerk. Hoe kan iets ‘krachtig’ zijn als het niets weergeeft, niets uitstraalt? En dan het gehannes met de kenmerken die B&W voor de gemeente willen gaan hanteren: dienstverlenend, betrouwbaar, betrokken, trots.

Daarbij week men bewust af van de keuze die bewoners en ondernemers hadden gemaakt toen die mochten meepraten over het project. Zij kozen voor diversiteit en historie. De betrokken ambtenaren en B&W zelf vonden het kennelijk nodig zichzelf een pluim te geven. Dus werden dienstverlenend en betrouwbaar ingevoegd.

Alleen die handelwijze verdient ook al het woord ‘bah’. Eenieder die de handel en wandel van de gemeente volgt weet immers dat er nog wel wat schort aan de dienstverlening en de betrouwbaarheid. Maar ja, dat deert ze op het Raadhuis kennelijk niet.

P.S., het wachten is nu op het aanpassen van de gemeentelijke vlag.