In coronatijden wordt mensen aangeraden vooral te (blijven) bewegen. Een stukje fietsen bijvoorbeeld. Zeker als het mooi zonnig weer is. Zoals gisteren. Een tochtje naar Stompwijk heen en weer leek ons wel wat. En we waren niet de enigen.

De tocht verliep voorspoedig tot aan het einde van de Kniplaan, kruising Stompwijkseweg. Het was onze bedoeling vanaf daar fietspad-90 te nemen door de weilanden naar de Meer- en Geerweg. Helaas, dat bleek met hoge hekken afgesloten.

De omleidingsroute leidde ons via het centrum van Stompwijk naar de N206 en vandaar naar de Meer- en Geerweg. Op de hoek een geel bord dat aangaf dat fietsers die naar Leidschendam wilden daar de Meer- en Geerweg dienden te volgen.

Onderweg passeerden we een tweetal nieuwe betonnen bruggen over de rechts van ons lopende sloot die inmiddels tot een tien meter brede waterweg is omgebouwd. Dit ten behoeve van het natuur- en recreatiegebied in de Driemanspolder, een paar kilometer verderop.

We fietsten ook voorbij de houten brug die fietspad-90 verbindt met de Meer- en Geerweg. Ook hier afgesloten maar waarom is ons een raadsel. Er wordt aan de weg noch de brug gewerkt, dus het pad was prima bruikbaar geweest.

We fietsen verder. Tot het einde van de Meer- en Geerweg. Een auto met bord ‘werkverkeer’ blokkeert de doorgang. Er achter hekken dwars over het fietspad, van heg tot sloot. Aan de overkant staan drie bouwvakkers in oranje jacks geamuseerd toe te kijken. De houten brug tien meter verderop is voor ons onbereikbaar.

Er zit niet anders op dan om te keren en terug te fietsen naar Stompwijk. We komen een tiental mede-fietsers tegen die wij op het voor hen naderende onheil wijzen. Onbegrip, ongeloof en woede.

Terug bij de N206 besluiten we het bord dat aangeeft dat fietsers toch echt de Meer- en Geerweg op moeten, maar weg te halen. De rood witte verkeershekken in de berm zetten we prominent op de rijbaan.

Helaas kunnen we andere fietsers niet aangeven waar ze dan wel heen moeten rijden. Dat was een taak geweest voor degenen die verantwoordelijk zijn voor alle werken de Driemanspolder aangaande. Maar die denken kennelijk niet aan lieden op stalen rossen die door de weilanden toeren. Jammer. En vooral slordig.

(naam inzender bij redactie bekend. Illustratieve foto)