De mededeling van het kabinet op 12 maart kwam keihard aan: in verband met het coronavirus werden alle bijeenkomsten van meer dan 100 mensen (later werd dat meer dan 2, red.) afgelast. En dat gold ook voor theaters. De deuren moesten meteen dicht.
,,Toen brak er paniek uit. Ineens realiseerden wij ons dat de rest van het seizoen 2019-2020 voorbij was.’’ Rogier Helwig, directeur van Theater Ludens zit thuis. Al weken lang. Via de computer staat hij nog in contact met de theaterwereld, zijn bestuur en de vrijwilligers die in normale tijden het theater draaiende houden.
,,In eerste instantie hebben we nog wat voorstellingen kunnen verplaatsen naar juni. In de hoop dat we dan wel weer open konden. Iedereen die het theater in mei en juni hadden gehuurd hebben we wel benaderd. Verteld dat het niet door kon gaan.’’
,,Ja, wat doe je als je zoiets hoort. Ik ben eerst gaan bellen met collega’s in de theaterwereld. Je gaat op zoek naar een oplossing voor iets dat je nog nooit hebt meegemaakt. Waar ook geen oplossing voor is. Je verplaatst dingen en schuift zaken waar mogelijk door naar volgend seizoen. Maar dat was ook al grotendeels rond, dus veel mogelijkheden heb je niet.’’
,,Dan heb je je klanten. De mensen die kaartjes hebben gekocht voor voorstellingen. Hoe communiceer je het naar hen? Die mensen hebben recht op teruggave van hun geld. Van de andere kant zit je dan als theater à la minute in financiële problemen.
Door de brancheorganisatie van theaters zijn nu drie scenario’s bedacht: geld terug; een voucher voor een gelijk bedrag, goed voor een voorstelling in het volgende seizoen; het betaalde bedrag zien als steun voor het theater zonder tegenprestatie. Komende week worden die drie mogelijkheden aan de klanten voorgelegd.
Kijk, voor dit soort gebeurtenissen is er geen draaiboek. Je moet alles samen bedenken. Maar je kunt ook niet samen vergaderen tenzij je een enorme tafel hebt in een evengrote boardroom. En die hebben we niet. Dus moet je dat digitaal doen. Onze vrijwilligers hebben ons daarbij geholpen. Die hebben bergen werk verzet. Echt top.
Gelukkig hebben wij nog geen gebrek aan liquide middelen. We krijgen subsidie van de gemeente. Sinds de crisis zijn we al diverse keren benaderd door de wethouder en door cultuurambtenaren met de vraag hoe het met ons ging, of ze ons konden helpen, dat we moesten zeggen wat we nodig hadden. Maar ook met de mededeling ‘wij laten jullie niet vallen als theater en theaterorganisatie’.
Wij gaan gebruik maken van de NOW-regeling van het kabinet. Onze omzet is met 40 tot 50.000 euro gedaald. Dat is een enorm bedrag. De gemeente heeft laten weten dat we eerst gebruik moeten maken van nationale regelingen en dat er pas daarna lokaal wordt gekeken. Dat is geen kritiek. Ik ben vol lof over de manier waarop de gemeente in deze optreedt.
De toekomst? Dat is gissen. Wij hopen in september weer open te kunnen gaan zonder restricties. Met die 1,5 meter afstand naar de mensen voor je, achter je en naast je redden we het niet. Dan houden we van de 150 stoelen in ons theater er 30 over. Daar kun je geen voorstellingen mee financieren.
Ik ga er dan ook van uit dat we in september weer open gaan. Er is geen andere oplossing. Samen met het Veur Theater brengen wij onze brochure uit voor het nieuwe seizoen. Vooralsnog hebben we de start van de voorverkoop uitgesteld tot betere tijden. Feitelijk kan dat pas bij zicht op die betere tijden. Dat is er nu niet.
Besluiten over de toekomst kunnen we pas op het laatste moment nemen. Maximaal drie weken van te voren. Ik heb geen idee hoe het seizoen gaat lopen. Ik kan me voorstellen dat mensen ontzettend blij zijn als ze weer een voorstelling kunnen bijwonen en in de foyer een drankje kunnen drinken. Maar ik hou mijn hart vast. Er zal nog heel veel moeten gebeuren voordat het zo ver is.
Als de toestand nog langer gaat duren moeten we september en oktober ook schrappen. Het lijkt nu de goede kant uit te gaan maar het kabinet houdt de rem erop. Het is eigenlijk volstrekt onduidelijk wat er gaat gebeuren. Misschien dat we op 21 april iets weten als het kabinet nieuwe besluiten gaat nemen.
De mensen haken gelukkig niet af. Die staan te trappelen om weer aan het werk te gaan. In ons theater zijn ze nu aan het klussen. Onderhoudswerk. Verven, dingen ophangen, een nieuwe vloer leggen. Daar is nu de mogelijkheid voor. Ze vullen ongeveer de helft van hun normale uren. Ik zit, denk ik, op driekwart. Allemaal van huis uit, achter de computer. Leuk is anders.’’
