Had het al eerder over de eind jaren 70 waar onder meer pianist Dick Welstood, tenorist Arnet Cobb, altist Sonny Stitt en mondorgelvirtuoos Toots Thielemans te gast waren in Theater de Tobbe. Het was lekker spelen in zo’n klein theater hoorde ik wel eens van musici. Compact en boven op het publiek. En een echte Yamaha vleugel en dat was vrij uitzonderlijk in die tijd.
Hoe zag het theater er eigenlijk uit. Theater de Tobbe had één zaal met 120 stoelen (stoeltjes is eigenlijk een beter woord), iets schuin oplopend naar achteren, een middenpad met aan weerszijden 11, respectievelijk 13 rijen van steeds 5 stoelen. Van dat middenpad kreeg men later spijt omdat het leek vanaf het podium of de artiest voor een wat legere zaal optrad. Bij optredens van de “grote jongens” eigenlijk veel te weinig plek. Vele liefhebbers moesten teleurgesteld worden.
Dat leidde wel eens tot spanningen aan de kassa vooral met mensen die van ver buiten Voorburg kwamen en geen idee hadden dat het uitverkocht was. Communicatiemiddelen natuurlijk heel anders in die periode. Als nu een voorstelling is uitverkocht staat dat binnen de korste keren op de website en social media. Een aantal stoelen waren altijd gereserveerd voor de omroepvereniging die het concert registreerde. Het podium was verhoogd en in de beginjaren ontbrak zelfs een echte kleedkamer en douche. Later werd er achter het podium een ruimte bijgetrokken van het oude buiten zwembad waar ooit frites en ijs werden verkocht. Deze werd in een later stadium verbouwd tot kleedkamer en voorzien van een doucheruimte. Er kwam zelfs een koelkastje te staan om de artiest te voorzien van een drankje. In de pauze was het bij drukke voorstellingen vrijwel onmogelijk voor hen om bij de foyer te komen.
Weet niet meer of er begin jaren 80 buiten de Tobbe nog op andere plekken in Voorburg jazz te beleven was. Bij het recente overlijden van pianist Irv Rochlin kwamen er weer herinneringen boven drijven. Heb het in een eerdere column al gehad over radio-opnames eind jaren 70 , maar die werden voortgezet in de begin jaren 80. Heb nog een hoes (zie foto) kunnen vinden van een elpee van een concert dat in de Tobbe werd opgenomen. Ik dacht vanaf 1978 repeteerde elke maandagavond de big band van Rob Madna (zie foto) in het theater. In 1972 begon pianist Rob Madna met een repetitie-orkest met jonge musici dat in 1978 in de Tobbe neerstreek. Hieruit ontstond later het Dutch Jazz Orchestra (DJO) dat nationaal en internationaal furore maakte. Ruim 20 jaar later nog op het podium van het in 1992 nieuw geopende theater.
Ook gaf Madna, ooit voor de klas staand als wiskundeleraar, enige tijd les aan het conservatorium in Rotterdam en Hilversum. Ken vele jongere jazzmusici, die jaren later in de Tobbe speelden, die met veel enthousiasme terugkijken aan de periode met Madna als pianodocent. In die repetitie-periode in de Tobbe draaide ik samen met Madna’s echtgenote de bardiensten met na afloop heel veel gezelligheid. Nam speciaal daarvoor mijn eigen jazz cassettebandjes mee dat erg op prijs werd gesteld. Misschien wel één van de redenen dat het af en toe best wel laat werd, want jazzmusici hielden wel van goede jazzopnames, een drankje op zijn tijd en de alcoholcontroles waren in die tijd toch minder streng dan heden ten dage.
Beland in de jaren 80 waar eerder genoemde Arie van Breda nog steeds verantwoordelijk was voor de jazzprogrammering. Er werd jaarlijks 9000 gulden vrijgemaakt op de begroting voor jazzoptredens. Geen reguliere avonden, maar Arie probeerde bekende musici naar de Tobbe te halen als die in Nederland waren. Soms lukte dat maar vaak ook niet. Zelfs meegemaakt dat op korte termijn een optreden niet doorging. Stond dan wel aangekondigd in het maandoverzicht, in de media en dat schepte veel verwarring en ook weer teleurgestelde liefhebbers aan de deur die voor niks kwamen. In 1984 kwam mede daardoor er verandering in de opzet en organisatie van jazzoptredens, maar daarover meer in een volgende column.
