Sinds april 2018 is het gebruik van het bestrijdingsmiddel imidacloprid verboden. Toch werd imidacloprid in 2019 nog in alle meetpunten van Hoogheemraadschap Delfland (waar Voorburg onder valt) aangetroffen boven de toegestane norm. De Algemene Waterschapspartij (AWP) wil dat de vervuiler betaalt en pleit voor een toeslag op de waterschapsbelasting voor de glastuinbouw.

Imidacloprid is uiterst effectief. Elk insect dat zijn snuit in een blad prikt, gaat er onherroepelijk aan. Imidacloprid breekt maar heel langzaam af. Zo langzaam, dat de tomatenplanten aan het einde van het groeiseizoen niet op de composthoop mogen maar bij het chemisch afval moeten.

Imidacloprid veroorzaakt blijvende beschadiging van het zenuwstelsel van insecten. Bijen en hommels, die met imidacloprid in aanraking zijn geweest, kunnen de weg naar de korf niet meer terug vinden en gaan onherroepelijk dood. Imidacloprid is het DDT van onze tijd. En een drama voor de biodiversiteit, meent AWP.

Delfland benadrukte dat de waterkwaliteit is verbeterd. AWP bestrijdt dat: ‘De suggestie in de media dat het beter gaat met de waterkwaliteit, wekt echt een verkeerd beeld. In 2019 waren er 11 bestrijdingsmiddelen boven de norm in het oppervlaktewater van Delfland, waaronder het imidacloprid’. De verantwoordelijkheid voor imidacloprid in de sloot ligt volgens de AWP volledig bij de tuinders. Een belangrijk uitgangspunt in de Kader Richtlijn Water (KRW) is dat bedrijven zelf hun vervuiling moeten aanpakken en bestrijdingsmiddelen niet afwentelen naar de omgeving.