Op het Raadhuis zijn ze er achter: de onrust in de Leidschendamse wijken Prinsenhof, Amstelwijk en De Heuvel wordt veroorzaakt door de sociaaleconomische situatie van de bewoners.

De wijken zitten vol met mensen die leven van een bijstandsuitkering, die werkloos zijn en schulden hebben. Hen ontbreekt een toekomstperspectief hetgeen ook leidt tot andere problemen bijvoorbeeld bij de opvoeding van kinderen, de eigen gezondheid en het deelnemen aan de maatschappij.

Het feit dat veel inwoners uit dezelfde etnische groepen komen helpt ook niet. Daardoor wordt de wijk geen eenheid; ze voelen minder betrokkenheid. Daarnaast komen er veel één oudergezinnen voor.

Dat alles staat in een zogenoemde Startnotitie versterkingsprogramma Leidschendam-Noord. Een stuk van 42 pagina’s, in elkaar gezet nadat de gemeenteraad in mei om een versterkingsprogramma voor de drie wijken vroeg.

Aanleiding voor het verzoek van de gemeenteraad vormde de golf van branden en andere ongein die zich vanaf eind april in de drie wijken manifesteerde.

De Startnotitie vermeldt niets nieuws. Iedereen die zich verdiept in deze gemeente weet dat de drie wijken tot de sociaal zwaksten behoren. En dat is niet sinds gisteren zo maar al sinds vele jaren.

Ook op het Raadhuis konden zij dat weten als zij hun eigen wijkatlassen lazen en serieus namen. Alleen gebeurde dat nooit. Zo wordt in de Startnotitie doodleuk geschreven dat er geen sociaal beleid is, noch een wijkgericht beleid. Dan is het dus geen wonder dat er in de notitie de ene na de andere reeds open staande deur wordt ingetrapt.

Oplossingen worden niet geboden. Nee, er moet eerst een plan gemaakt worden. Dat zou er in maart 2021 moeten zijn. Daarna moet nog bepaald worden welke doelen er met het versterkingsprogramma nagestreefd worden, welke prioriteiten daarbij gehanteerd worden, hoeveel het mag kosten en waar dat geld vandaan moet komen.

Kortom, concreet wordt het pas eind 2021, vlak voor de gemeenteraadsverkiezing van maart 2022. Een daarna te vormen college van B&W mag het dan allemaal gaan waar maken. Dat is dus meer dan twee jaar nadat de gemeenteraad om het programma vroeg.

Doet de gemeente ondertussen dan niets? Jawel, 350.000 euro uitgeven aan een team dat het versterkingsprogramma vorm moet gaan geven (inclusief ‘projectleider’), het doen van onderzoek, het vragen van advies en voor ‘urgente zaken’ die snel aangepakt moeten worden.

Het meest geld gaat naar het team: 225.000 euro. Waarom reeds in dienst zijnde ambtenaren dat niet kunnen doen is een raadsel. Het gaat wel om 65 procent van het totale budget!

Onderzoek? Dat is nu toch al gedaan. Advies vragen? Op grond waarvan is de Startnotitie dan geschreven? En dan de 75.000 euro voor ‘urgente zaken’. Alsof de situatie in de drie wijken niet urgent genoeg is.

Kortom, het is een beschamende vertoning. In plaats van actie zijn maanden besteed aan het bijeen harken van reeds bekende informatie ten behoeve van een ‘startnotitie’. In plaats van actie moet 350.000 euro weggegooid worden aan ‘de bureaucratie’.

Het is het afschuiven van verantwoordelijkheid. Zoals er al jaren wordt weggekeken bij de problemen in de drie wijken. De mythe van een mooie, schone, veilige en groene woongemeente waar het zo fijn vertoeven is moet overeind blijven. Kennelijk koste wat kost. (foto: gemeente)