‘Ik was sprakeloos en had een paar minuten nodig om deze mededeling tot me door te laten dringen. Dat de gemeente zo asociaal is en geen mededogen heeft met de vluchtelingen uit Oekraïne die huis en haard hebben moeten verlaten en helemaal niets meer hebben dan alleen de kleding die ze aan hadden.
De keiharde opstelling van de gemeente getuigt van een groot gebrek aan inlevingsvermogen. Het is schaamteloos. Niet alleen de bombardementen met de vele doden zijn vreselijk, ook hongersnood staat Oekraïne te wachten en ik weet hoe dat voelt. Als 5-jarige heb ik destijds de hongerwinter 1944/45 meegemaakt en kan mij dat nog heel goed herinneren. Gelukkig worden door instanties en particulieren in onze gemeente heel veel gedaan voor de vluchtelingen en daar kan de gemeente een voorbeeld aan nemen’.

(Mevr. M. Oosterveer)