Hij was gemeenteraadslid, fractieleider, lijsttrekker, voorzitter van diverse commissies binnen de gemeenteraad en, tot twee maal toe, wethouder. Toch wordt Floor Kist door zijn eigen partij, GroenLinks, nu bij het oud vuil gezet.

Dinsdagavond vond de vijfkoppige fractie van GroenLinks in de gemeenteraad het nodig een motie van afkeuring tegen wethouder Kist, ingediend door PvdA’er Jochem Streefkerk, te steunen. Men tekende de motie zelfs mee.

In het debat kon Floor Kist op geen enkele sympathie zijdens zijn partijgenoten rekenen. Pas nadat woordvoerders van diverse andere partijen op de staat van dienst van Kist hadden gewezen kreeg GroenLinks-woordvoerder Kees Elenbaas het over de lippen dat de motie niets van doen had met die staat van dienst.

Bij de afgelopen gemeenteraadsverkiezing stond Floor Kist bij GroenLinks op een 14de en laatste plek. In 2018 was hij nog lijsttrekker.

Dat Kist zoveel posities moest inleveren heeft twee oorzaken. Ten eerste wilde hij niet meer in de gemeenteraad gaan zitten. Daar kan Kist naar eigen zeggen zijn ei niet goed kwijt. Hij is was de Duitsers noemen ‘een macher’: iemand die dingen voor elkaar wil krijgen, wil regelen, resultaten wil boeken.

Een gemeenteraad is te stroperig. Afhankelijk van B&W en de ambtenaren. De raad is de vragende partij en moet maar afwachten welke voorstellen er aan het orgaan worden voorgelegd. Ideeën die dan veelal maar in zeer beperkte mate zijn bij te schaven.

Ten tweede boterde het niet meer tussen Floor Kist en ‘de partij’. Beter gezegd: de koers die GroenLinks onder leiding van Marie-Christine van der Gronde insloeg. Kist is de man van het maakbare, het trachten iets te bereiken ook al liggen standpunten ver uiteen. Steeds zoekende naar een uitweg. Compromisbereid.

Van der Gronde is van de aanval. Van de agressie. Polarisatie. Confrontatie zoeken. Vaak uitgedragen met een zekere minachting naar andere partijen en hun vertegenwoordigers. Dat is geen stijl waar Floor Kist zich bij thuis voelt. Te afstotend en onnodig irriterend.

De gegroeide afstand werd dinsdagavond pijnlijk duidelijk. De fractie ging over tot broedermoord. De net benoemde fractievoorzitster Nathalie van Weers zat er zwijgend bij. Nieuwkomer Elenbaas mocht de boodschap uitdragen. Waarbij mevrouw Van der Gronde nog een doorzichtige poging deed ook coalitiegenoten VVD, CDA en ChristenUnie schuld aan te praten.

Het verhaal van Elenbaas was doorzichtig. Feitelijk werd het Kist verweten dat hij er binnen zes maanden niet in geslaagd is woonruimten te vinden voor vluchtelingen, asielzoekers, statushouders (asielzoekers die mogen blijven) en andere ‘bijzondere’ groepen die dringend een dak boven het hoofd nodig hebben.

In december 2021 nam de gemeenteraad een motie aan die B&W vroeg snel plekken voor de bouw van flexwoningen te zoeken. In april meldde Kist de gemeenteraad dat er wel plekken waren gevonden doch dat die niet bekend werden gemaakt vanwege de onderhandelingen over een nieuw te vormen coalitie. Dat was hem door VVD, GBLV en D66 gevraagd, aldus Kist in een vergadering van een commissie uit de gemeenteraad.

Nadat zegslieden van de drie partijen zulks ontkenden, liet Kist weten zich te hebben vergist. Hij maakte excuses voor de door hem veroorzaakte verwarring en beloofde voortvarend door te gaan met uitvoering van de motie.

Nu weet iedereen dat woningen, en dus ook flexwoningen, er niet binnen enkele maanden staan. Zelfs al is er grond gevonden waar ze op kunnen verschijnen. Over bestaande gebouwen kan de gemeente niet zo maar beschikken, nog afgezien van de nodige inrichting. De wethouder verwijten dat er binnen zes maanden niets is gerealiseerd – ‘de motie uit december is niet uitgevoerd’, aldus Elenbaas – is dan ook niet veel meer dan een stok om de hond mee te slaan.

Zeker als je als GroenLinks op dinsdagavond ook een PvdA-motie steunt die dezelfde Floor Kist vraagt om binnen een maand te rapporteren over de uitvoering van de motie uit december 2021, inclusief een stappenplan. Dan besef je je dus heel goed dat er nog geen woning kón zijn.

GroenLinks en Floor Kist; dat zal het niet meer worden. Maar ook PvdA, SP en ChristenUnie hebben kleur bekend door hun steun aan de motie van afkeuring. ChristenUnie is nota bene partner in de coalitie met VVD, CDA en GroenLinks en medeverantwoordelijk voor het beleid dat Kist uitvoert. Zo kreeg indirect ook de ‘eigen’ wethouder Jan Willem Rouwendal een draai om de oren.

GroenLinks stapte in september 2020 over van oppositie naar coalitie. De PvdA bewandelde in mei 2021 de omgekeerde weg. De frustraties zijn kennelijk bij beiden hoog, nog extra gevoed door de uitslag van de gemeenteraadsverkiezing.

De PvdA zakte in de kiezersgunst van 3 naar 2 zetels in de gemeenteraad (de derde kreeg men alleen nog via reststemmen van anderen); GroenLinks haalde weliswaar vijf zetels doch kon die winst politiek niet omzetten. In de coalitiegesprekken was geen plek. VVD, GBLV en D66 trekken die kar. Geen ruimte voor links geluid.

De motie van afkeuring richting Kist moest als signaal dienen. Er moest een daad gesteld worden onder het mom ‘Hallo, wij zijn er ook nog’. Zielig op dat op deze manier te doen waarbij ook nog iemand uit eigen linkse kring als slachtoffer wordt gekozen. Het zegt veel over de wijze van politiek bedrijven die men voorstaat. Afbraak tot elke prijs. En dan maar klagen dat inwoners de politiek de rug toe keren.