Speelt u met uw kinderen wel eens op het grasveld in het Voorburgse park Vreugd en Rust? Gaat u er als leerkracht met uw klas wel eens heen om de leerlingen wat frisse lucht te gunnen?

Jammer, binnenkort kan dat niet meer. En dat alles door een stel hobbyisten binnen de Voorburgse elite die menen dat het park terug moet keren naar de staat van het midden van de negentiende eeuw: ergens tussen 1830 en 1850.

En waarom? Ter meerdere eer en glorie van ene J.D. Zocher junior, landschapsarchitect die het park rond villa Vreugd en Rust (nu hotel-restaurant Central Park) destijds ontwierp.

De vader van J.D. was ook landschapsarchitect net als zijn broer en zoon. Het ontwerpen van parken en begraafplaatsen deden ze overigens net zo makkelijk als het ontwerpen van gebouwen. Maar dit terzijde.

Voorburg heeft dus ook een ‘Zocherpark’. Alleen is dat niet meer te zien menen de ‘deskundigen’. Logisch want we zijn bijna twee eeuwen verder en de tijd heeft niet stilgestaan.

Er zijn echter lieden die de tijd willen terugdraaien. In dit geval de Stichting Mooi Voorburg. Die maakt zich, daarin gesteund door de gemeente, al een jaar of vijf druk over het terugbrengen van het park in de oorspronkelijke staat.

Namens wie de Stichting optreedt weet niemand want de inwoners van de gemeente, noch de gebruikers van het park is ooit iets gevraagd. Toch heeft men kennelijk invloed want de gemeente en de provincie steunen de manie ‘terug in de tijd’ van de dames en heren.

Laatste oprisping: het terugbrengen van de oorspronkelijke padenstructuur. En daarvoor moeten gezonde bomen en een veel gebruikt grasveld wijken. Elders moeten de stenen die er liggen vervangen worden door nieuwe, allemaal van dezelfde kleur en soort, en in gelijk patroon. Alsof daar iemand op let die met de kinderen onderweg is naar de herten.

Als ‘bijvangst’ worden de bestaande paden opnieuw geasfalteerd en voorzien van een grindlaag. U weet wel, dat spul waardoor mensen die slecht te been zijn, een rollator of scootmobiel benutten zo’n pad niet meer kunnen gebruiken. Om nog maar te zwijgen van ouders met kinderwagens. Tel uit je winst.

Verbazing, onbegrip, verontwaardiging, woede; zo laten de reacties van parkbezoekers zich samenvatten: ‘Stop deze gekte’. Het verleden is niet per definitie beter dan het heden. Zoiets heet ontwikkeling. Anderen noemen het vooruitgang.

Nostalgie – een hang naar het verleden – moet zin hebben. En de plannen met Vreugd en Rust hebben geen zin. Tenminste niet voor de doorsnee burger die een beetje wil genieten van groen tussen alle bebouwing. Die even wil ontsnappen aan de hitte. Wil ontspannen.

Trouwens, in Zochers tijd bestond er geen asfalt, was er geen uit houten paaltjes opgetrokken kinderspeeltuin, stonden en lagen er geen ‘moderne’ kunstwerken en kende de tennisbaan geen verlichting. Dus als we zo gaan beginnen…

Maar dat stellen de zelfbenoemde dames en heren van de Stichting Mooi Voorburg vanuit hun leunstoel in de kamers van hun villa’s natuurlijk niet voor. Hetgeen meteen aangeeft hoe selectief ze te werk gaan. Wat zij belangrijk vinden moet, de rest hoeft niet.

Mensen met te veel vrije tijd, komen kennelijk op dwaze gedachten. Zelfbevestigende fantasieën die ze ook nog zo weten te ‘verkopen’ dat een gemeente en een provincie er geld in steken om ze waar te maken. Geld van de belastingbetaler. Tonnen. Alsof er geen andere en belangrijker noden zijn in deze wereld. Die van de flatbewoner bijvoorbeeld die rustig wil genieten van ‘zijn’ park.