Het jaarlijkse geknal is er weer. Dag en nacht. Puberaal gedrag van figuren die die leeftijd veelal al zijn ontgroeid. En door kleine kinderen van wie de ouders het niets kan schelen wat ze doen. Als pa en ma er maar geen last van hebben. Die willen hun ‘rust’.

Al talloze malen is er in de gemeenteraad gepleit voor een vuurwerkverbod. Steeds weer stuitte die wens op nader onderzoek, op brieven en uitspraken van leden van B&W dat het allemaal toch echt niet zo eenvoudig was. Met name de handhaving vormde een probleem. Niet genoeg mensen voor, ook niet bij de politie. En we hebben het al zo druk met Oud en Nieuw.

Een ander excuus: we wachten liever op het kabinet. Maar ook daar gebeurt inzake vuurwerkverbod helemaal niets. Ondanks herhaalde pleidooien van burgemeesters, politiebazen en topmedici om het vuurwerk zo snel mogelijk te verbieden.

Als het kabinet boeren kan uitkopen om hen tot stoppen te dwingen vanwege schade die hun bedrijfsvoering aan omliggende natuur zou toebrengen, waarom kan de vuurwerkbranche dan niet op soortgelijke wijze worden uitgekocht?

Bij vuurwerk gaat het om nog veel omvangrijker schade dan wat groen: (zwaar)gewonden, brandjes, luchtvervuiling, geluidoverlast, milieuschade, verstoring van de nachtrust, stress bij dieren, bergen extra afval dat verwerkt moet worden, schade aan spullen op straat, beschadiging van particuliere eigendommen, extra uitgaven bij de overheid en in de zorg waarvan de goedwillende burgers de rekening mogen betalen.

Maar nee, de vuurwerkbranche pakken we niet aan. Dus blijft het pappen en nathouden. De nationale verkoop ‘regelen’ en speuren naar illegaal vuurwerk met af en toe een ‘hit’. Het zet geen zoden aan de dijk. Dat blijkt elk jaar weer.

Als daarop wordt gewezen luidt het excuus ‘er zou een Europees verbod moeten komen’ en ‘de politie heeft geen mensen genoeg’. Aan beiden kan iets gedaan worden, maar ook dat laat de nationale politiek na. En telkens na de jaarwisseling horen we dezelfde klaagzangen over alle ellende die het ‘knalfeest’ heeft veroorzaakt. ‘Onaanvaardbaar’ klinkt het dan stoer. Maar er volgen geen daden.

Een ezel stoot zich niet twee maal aan dezelfde steen, luidt het gezegde. Bij vuurwerk heeft de ezel zich al tientallen keren aan dezelfde steen gestoten maar niets geleerd. Moet wel een heel erg domme ezel zijn. Of een vuurwerkslachtoffer dan het zicht in de ogen kwijt is, doof is geworden en een paar ledematen is kwijtgeraakt. Het is er weer: het geknal.