Op 1 september sluit autobedrijf Van Vliet, Veursestraatweg 4-12, de deuren. Jacques van Vliet gaat men pensioen. De onderneming werd in 1934 gesticht door zijn vader Koos. Later werkte hij er samen met zijn broers Hans en Frans. Die stopten er 15 jaar geleden mee. Een gesprek met een bevlogen ‘Volvo-man’. ,,Het is wat het is.’’

Eigenlijk wilde hij als bedrijfseconoom ergens aan de slag, maar toen de boekhouder van zijn vader wegens ziekte afhaakte belandde Jacques (nu 68) op de administratie van zijn vaders autobedrijf, tevens Volvo dealer. Daar ontdekte hij ook de ‘kick’ van het verkopen van een auto. Nu na 50 jaar is het genoeg.

,,Eind vorig jaar ben ik met mijn vrouw gaan overleggen. Wat gaan we doen? Hoe lang gaan we er nog mee door?’’ Aanzet tot het nadenken over de toekomst vormde de coronapandemie. Mensen reden minder auto, kochten ook geen auto’s meer. Daarnaast trad er een groot personeelsprobleem op en de elektrificatie van auto’s in de toekomst baarde hem zorgen. ,,85 procent van mijn klanten rijden fossiel.’’

Nadat het besluit gevallen was de deuren te gaan sluiten zocht Jacques een opvolger, iemand die het bedrijf wilde overnemen. Geen enkele kandidaat kon in de ogen van Jacques de noodzakelijke kwaliteit garanderen en/of wilde niet met Volvo – ,,Wist je dat dat ‘ik rol’ betekent?’’ – verder gaan.

Volvo, is de rode draad in de bedrijfshistorie. Vader Koos startte met fietsen en motoren. Het gezin woonde boven de zaak. In de vijftiger jaren begon vader met de verkoop van de Volvo Duett aan kaas- en boterboeren. Het leidde tot de vraag van Volvo of hij dealer wilde worden. Het antwoord was ‘ja’. In 1968 kwam het dealerschap van DAF er bij, de onderneming die Volvo in 1972 opslokte.

Zelf stapte Jacques in 1974 in het bedrijf. Hij volgde in de voetsporen van zijn twee broers Hans (nu 79) en Frans (nu 73). Dat duo vertrok in 1978 naar Zoetermeer waar Van Vliet een tweede vestiging begon. In 2010 werd die onderneming verhuurd aan Volvo Niham.

Jacques is de laatste Van Vliet die afscheid neemt. Het bedrijf heeft nu zo’n 1600 klanten uit de hele regio. Op het hoogtepunt werden er 320 auto’s per jaar verkocht. ,,In de jaren 90 leverde ik de verlengde S80 aan Koningin Beatrix. Ministers als Gerrit Zalm en Jozias van Aartsen kochten hier hun auto. Paul van Vliet was mijn klant. Politie en brandweer reden in mijn Volvo’s. De burgemeester ook.’’

Het succes van de onderneming – ,,Ik heb het bedrijf kunnen ontwikkelen zoals ik wilde. Nooit overwogen ergens anders te gaan zitten’’ – schrijft Jacques toe aan het laagdrempelige karakter, het klantvriendelijke. ,,Mijn klanten zijn mijn vrienden.’’ Essentieel noemt hij ook de goed opgeleide technici/monteurs. Mensen die al tussen 17 en 36 jaar voor het bedrijf werken. ,,Je doet het niet alleen. Er hebben meerderen voor het succes gezorgd.’’

Sinds 2001 gaat Van Vliet door het leven als ‘onafhankelijk Volvo specialist’. Het dealerschap raakte men kwijt omdat Volvo besliste dat dealervestigingen elkaar moesten overnemen. Wie niet meedeed kreeg geen nieuw dealercontract. Aangezien Van Vliet geen Niham wilde worden, koos men voor onafhankelijkheid. ,,De klanten bleven. Ik heb nooit een negatief effect bemerkt.’’ Nog steeds duiken nieuwe klanten op; tot voor kort gemiddeld 12 per maand.

Nu de zaak dicht gaat zit Jacques met een gemengd gevoel. Hij heeft de idee dat hij zijn personeel (vier mensen) in de steek laat al weet hij dat die morgen ander werk hebben. Hetzelfde gevoel is er richting de klanten. ,,Maar ja, ik kan niet eeuwig door gaan. Het was een zwaar besluit maar ik heb ze goed kunnen onderbrengen bij Niham.’’

Jacques gaat de panden aan de Veursestraatweg te zijner tijd verkopen. Zijn vrije tijd wil hij gaan besteden aan reizen, golven, zeilen en fietsen. In de zaak staan nog drie oldtimers. Met twee ervan maakte hij samen met Frans een reis naar China (2008) en een rondrit door Zuid-Amerika (2010). Of hij dat weer gaat doen?

Eind augustus komt de Bovag nog langs met een cameraploeg. Van Vliet was één der eerste leden van de brancheorganisatie. Jacques verheugt zich er op. Het wordt z’n laatste optreden. ,,Ik ben dankbaar. Eind goed, al goed.’’