‘Onderweg ontvang ik een appje van een oma waar we elkaar gaan ontmoeten. Het gesprek een dag eerder was er veel twijfel en onzekerheid. Met een klein mandje op de achterbank parkeer ik mijn auto. Het gaat om haar nog jonge dochter waarbij de zwangerschap met 22 weken eindigde. Een stil geboren kindje.

In de hal van het nog stille ziekenhuis ontmoeten we elkaar, ze vraagt of we eerst een kopje koffie kunnen drinken samen. Zenuwachtig roert ze in de koffie. Ze durven het niet goed aan om het kindje mee naar huis te nemen en vraagt me er van alles over.  ‘Ik heb eigenlijk twee kinderen’. De vrouw kijkt me aan en gaat vertelt haar levensverhaal.

Dit vertel ik nooit aan iemand, niemand zit erop te wachten. Ik heb een dochter en een zoon. Nu met de vroeggeboorte van mijn kleindochter komt alles weer boven wat ik heb weggestopt. Mijn zoontje heb ik nooit kunnen begraven, heb ik in het ziekenhuis achtergelaten. Dat ging toen zo ruim dertig jaar geleden. ‘Nu mijn dochter het ook meemaakt wil ik haar graag ondersteunen, maar ik weet me geen raad. Nu ben ik niet alleen de moeder van een overleden kindje, maar ook oma van een overleden kleinkind’. De vrouw barst in snikken uit. Haar verhaal is eruit. Het mag eindelijk naar buiten komen. De dochter heeft, net als haar moeder, dezelfde ervaring met het verliezen van een kindje.

Tijdens deze dagen is er contact met dochter maar ook met moeder. Op de dag van het afscheid maakt een lieve vriendin foto’s. Een dierbare herinnering aan een prachtig meisje. Ze krijgt een mooi plekje op een begraafplaats dichtbij, waar we aandacht hebben voor beide kindjes. Het doet me goed om te zien dat ze elkaar steunen in het verdriet. Moeder en dochter. Loslaten kan ook voor verbinding zorgen’.

(Nancy van Buuren)

Van Buuren Uitvaart is professioneel, betrokken & persoonlijk bij afscheid & uitvaart. Regelmatig laat een afscheid op mij een indruk achter. Hierover schrijf ik een blog. Meer blogs kunt u lezen op: www.vanbuurenuitvaart.nl inspiratie/blogs’.