Een ezel stoot zich niet twee maal aan dezelfde steen, luidt het gezegde. Dat hebben ze op het Raadhuis kennelijk gemist. In elk geval is daar de betekenis van het gezegde, je leert van je fout en begaat die niet nogmaals, niet doorgedrongen.

Het bewijs vormt een brief die B&W aan gedeputeerde Anne Koning hebben gezonden. Aanleiding vormde haar vriendelijke verzoek om tot nu toe geheime stukken inzake het plan voor de bouw van 222 recreatiewoningen in natuur- en recreatiegebied Vlietland, aan de provincie te leveren.

Koning voldeed daarmee aan een verzoek van Provinciale Staten. Zij verwees ook naar nog lopende procedures op grond van de Wet open overheid (Woo) binnen Leidschendam-Voorburg.

‘Gezien het feit dat de provincie eigenaar is van het gebied hebben Provinciale Staten mij verzocht aan u het verzoek over te brengen om de relevante stukken openbaar te maken en, indien dit niet mogelijk is of u hiertoe niet bereid bent, Provinciale Staten de mogelijkheid te geven om deze stukken onder geheimhouding in te kunnen zien. Via deze brief breng ik dit verzoek aan u over. Ik verzoek u het antwoord op dit verzoek rechtstreeks aan Provinciale Staten te richten. Hoogachtend, drs. ir. A.L. (Anne) Koning’.

De gedeputeerde zal wel even met haar ogen hebben zitten knipperen toen zij het antwoord ontving van B&W Leidschendam-Voorburg. Daarin wordt zij beticht van ‘een poging druk uit te oefenen op de besluitvorming in de gemeenteraad over bij de gemeenteraad ingediende Woo-verzoeken’.

En: ‘Inmenging in de besluitvorming door andere bestuursorganen ziet het college (van B&W, red.) als niet opportuun en staat op gespannen voet met de eigenstandige bevoegdheid van het college en de raad van Leidschendam-Voorburg in deze’.

‘Gelet op het bovenstaande neemt het college het verzoek dan ook enkel voor kennisgeving aan en zal hier geen verder gevolg aan geven of verdere actie richting de gemeenteraad op nemen’.

‘Tevens spreekt het college nogmaals de wens uit om, indien zaken spelen over Vlietland, dit bespreekbaar te maken in plaats van over en weer te communiceren per brief. Met vriendelijke groet, burgemeester en wethouders van Leidschendam-Voorburg’.

Vriendelijk is anders. Het geheel heeft iets van een angstig klein kind dat wild om zich heen slaat om het veronderstelde ‘gevaar’ af te weren. Nu hebben B&W in hetzelfde dossier Vlietland al eerder soortgelijk gedrag vertoond richting de provincie. In december 2022 schreef verantwoordelijk wethouder Bianca Bremer een brief aan de gemeenteraad waarin ze aangaf dat de provincie zou ingrijpen mocht de raad gaan tornen aan het bouwplan.

Het leverde haar, en heel B&W, een boze brief op van de Commissaris der Koning, Jaap Smit. Een schrijven dat, heel uitzonderlijk, openbaar werd gemaakt. Namens Gedeputeerde Staten liet Smit weten dat hij met ‘verbazing’ kennis had genomen van Bremers epistel. Hij stelde dat de wethouder ongefundeerde aannames inzake de positie en handelwijze van de provincie had geformuleerd die ‘niet correct’ waren. Over de passage dat de provincie ‘dwang’ zou gaan gebruiken om het bouwplan er door te krijgen schreef Smit: ‘Wij weten niet waar u dat op baseert’. Hij verweet Bremer ook dat zij de inhoud van de brief vooraf niet met de provincie had afgestemd.

Bremers’ stelling dat het (gemeentelijke) bestemmingsplan voor de bouw past in provinciaal beleid klopt niet, zo gaf Smit destijds verder aan. Net zo min als de gesuggereerde relatie tussen het bestemmingsplan en het uitgeven van provinciale Vlietlandgrond in erfpacht aan Recreatiecentrum Vlietland. Die erfpacht staat volgens Smit los van ruimtelijke ordening en vergunningverlening voor de woningbouw.

Bruuskeerden B&W destijds het provinciaal bestuur al, nu doet men het weer. En dan te bedenken dat men de provincie nodig heeft om het bouwplan er door te krijgen. Er ligt ook nog altijd een kritische zienswijze van diezelfde provincie op het ontwerp-bestemmingsplan inzake de bouw. Een zienswijze die het Raadhuis nog steeds van een overtuigend antwoord dient te voorzien.

De houding van B&W kan eigenlijk alleen verklaard worden door het feit dat men de regie uit de eigen handen voelt glippen. De politieke en maatschappelijke weerstand tegen het bouwplan neemt alleen maar toe. Net als de druk om als ‘geheim’ bestempelde stukken te openbaren.

Burgemeester Martijn Vroom werd in maart mede aangesteld om de gemeente een sterkere positie met meer smoel te geven in de regio. Als dit het resultaat is, blijft er van dat gezicht niet veel meer over dan een dichtgeslagen oog, een bloedneus en een tand door de lip. Nog even en de knock out is daar.