‘De VSV T.O.N.E.G.I.D.O. had vandaag 100 jaar bestaan. Had, want de club werd per 1 juli 2010 opgeheven. Dit op voorstel van een bestuur dat er geen been meer in zag, gesteund door vertwijfelde leden.

Had het zover moeten komen? Nee, zeker niet. Het was de gemeente Voorburg (later Leidschendam-Voorburg) die vond dat Tonegido weg moest van het vertrouwde complex aan de Rodelaan.

Formeel vanwege de aanleg van de N14 en de noodzaak ter compensatie in de buurt een park met waterpartijen te realiseren. Tegelijk beweerde de gemeente dat Tonegido meer ruimte nodig had; ruimte die op sportpark Westvliet bij de VV Wilhelmus te vinden was.

Het bestuur van Tonegido was alleszins niet van plan het thuishonk te verlaten. Dat leidde tot pesterijen van de gemeente. Het sturen van extra rekeningen voor water en elektra, het claimen dat het trainingsveld was verrampeneerd, het opzeggen van de huur van het trainingsveld omdat dit zogenaamd nodig was voor uitbreiding van de begraafplaats, storten van vuil baggerslib op het complex van Devjo waarbij de vrachtwagens via Tonegido af en aan reden, zeuren om de veldhuur en het zonder motivering afwijzen van elk alternatief voorstel dat de VSV Tonegido deed.

Kortom, Tonegido werd het leven zuur gemaakt. Parallel daaraan werden gesprekken gevoerd over een verhuizing naar Westvliet. Met de wethouder, ambtenaren, ingehuurde experts, de KNVB en het bestuur van VV Wilhelmus.

Het circus duurde vijf jaar. Met als resultaat dat het bestuur en de leden van de VV Wilhelmus een krachtenbundeling met de VSV Tonegido afwezen. Aanleiding vormden zwarte betalingen bij de VSV Tonegido aan spelers en trainers. Die vormden een te groot risico voor een samenwerking. Immers, voor Tonegido dreigde een forse belastingaanslag indien zulks bekend werd. En wie ging dat bedrag dan opbrengen?

B&W zwegen in alle talen. Grepen niet in, bedachten geen oplossing. Dat terwijl men alle ins en outs kenden. Overigens betaalde de VV Wilhelmus ook zwart, doch dat feit werd tactisch verzwegen.

Op grond van jurisprudentie moest de gemeente, als men Tonegido weg wilde hebben van de Rodelaan, de vereniging een equivalent sportpark aanbieden. Dat deden de bewoners van het Raadhuis echter niet. Ergo: Tonegido kon blijven zitten waar men zat en afwachten.

Helaas hadden diverse bestuursleden daar niet de noodzakelijke zenuwen voor. Daarbij werd men ook ‘geholpen’ door een aanbod zijdens Forum Sport (de zondagtak, bestaande uit het voormalige SV Voorburg). Dat luidde: kom bij ons spelen.

Gesprekken tussen de toenmalige voorzitters Peter Grötzinger en Herman van Hemsbergen leidden ertoe dat eerstgenoemde zijn bestuur voor een voldongen feit plaatste: verhuizen naar Forum Sport, opheffen jeugdafdeling, opheffen zaterdagafdeling. Daar was op sportpark ‘t Loo geen plek voor.

Het geld dat de gemeente voor de verhuizing naar Westvliet en de renovatie van de accommodatie daar had uitgetrokken (4,5 miljoen) zou in ‘t Loo gestoken worden. Onder andere in een nieuwe tribune met kleedkamers, medische faciliteiten en dergelijke.

Tonegido kon voort leven op de aantrekkingskracht van het hoofdklasserschap, recreatieve elftallen en het geld dat men van de gemeente zou krijgen voor de eigendommen aan de Rodelaan.

De leden protesteerden nog. De jeugdselectieteams moeten behouden blijven. Eventueel als gecombineerde teams met Forum Sport. De KNVB vond het goed doch Forum Sport zei ‘nee’. De Tonegido achterban ging door de knieën. Per 1 september 2005 voetbalde de gedecimeerde vereniging aan de Prins Bernhardlaan.

Daar bleken vier zaken: 1) er was een belastingaanslag wegens zwarte betalingen van 600.000 euro, later teruggebracht naar 60.000; 2) de financiële afspraken met Forum Sport werkten nadelig uit voor Tonegido; 3) het contract met hoofdsponsor Haagsche Bluf liep af. Met nieuwe sponsoren (onder andere Fitshape, bedrijf van Tscheu la Ling) waren er alleen maar problemen; 4) door bezuinigingen op de betalingen aan spelers en trainers liepen sterkhouders weg. Er ontstond permanente onrust.

Redding werd verwacht van een overeenkomst met Ton Jenners voetbalacademie. Die zou talenten bij Tonegido ‘stallen’. Via Sparta Rotterdam kwam er ook een nieuwe hoofdsponsor binnen: Roodenburg installatietechniek.

Ook nu ging het mis. Jenners invloed op de selectie en de opstellingen werd te groot. Hij werd aan de kant gezet. Tegelijk trad er op sportief gebied verval op. Na het seizoen 2006-2007 degradeerde het eerste naar de eerste klasse. Dit na vijftien seizoenen hoofdklasse. In het seizoen 2008-2009 was er de terugkeer naar die hoofdklasse doch een voetbaljaargang later degradeerde men opnieuw.

Het toenmalige bestuur zag er toen geen been meer in. Men zocht ook niet naar opvolgers. De hoofdsponsor stopte ermee, een groot deel van de selectie gaf aan te vertrekken. Dit alles leidde tot het besluit de stekker er uit te trekken. Alternatieven kwamen niet meer aan bod. Geldschieters werden niet meer gezocht.

Zo overleed een voetbalinstituut. Een club die destijds op het niveau van de huidige tweede divisie speelde. Die kampioen werd in de hoofdklasse, drie districtsbekers won, twee maal nationaal kampioen zondag amateurs, twee maal nationaal amateurkampioen, drie maal de finale van de HC-Cup haalde, het tweede team nationaal kampioen zag worden en in de Amstelcup de tweede ronde haalde (uitgeschakeld door eredivisieclub Fc Groningen: 2-0)

Een vereniging waar talloze topvoetballers hun kunsten vertoonden. Waar het familiegevoel heerste, waar het clubgebouw aan de Rodelaan de huiskamer was. Door naïviteit en, bij sommigen, moedwil kapot gemaakt.

Aan de Rodelaan ligt nu een ‘park’: feitelijk een kale vlakte waar niemand vreugde aan beleeft. Het trainingsveld is ‘bezet’ door de scouting, langs de Rodelaan zijn villa’s verschenen waaraan de gemeente bij de grondverkoop dik verdiend heeft. O ja, die nieuwe tribune met alles erop en eraan is nooit verschenen op sportpark ‘t Loo. En op zondag ligt het sportpark er verlaten bij’.

(Carel Goseling oud-secretaris VSV Tonegido)