Ik was van plan het te hebben over de nare gapende kloof tussen inwoners en gemeentebestuur. Hoe is die ontstaan? En waarom lijken inwoners en hun vertegenwoordigers op verschillende planeten te leven qua communicatie en uitvoering? Zou dat de reden zijn dat ze naast elkaar als aparte werelden bestaan met een eigen cultuur?

Voordat ik hierover kon nadenken, eiste de burgemeester mijn aandacht op. Ik had al eerder willen schrijven over deze man, maar nu moet het echt.

Wat vinden we eigenlijk van onze burgervader? Vooraf dit: het nu volgende is mijn persoonlijke beleving en geen waardeoordeel over de persoon achter het ambt. Ik had hoge verwachtingen van hem, zeker na zijn kleurloze voorganger, die zo onzichtbaar was dat je je afvroeg of hij überhaupt bestond. Misschien was het meer hoop dan verwachting: een burgemeester als baken van veiligheid en bescherming, een vertrouwenspersoon die boven politieke strijd staat en zich bekommert om wat er werkelijk leeft onder zijn inwoners.

Zijn vorige standplaats, Krimpen, was lovend over hem. Onze raadscommissie helemaal weg van hem. Maar eerlijk is eerlijk, de Krimpenaren gaven een vertekend beeld. Voor een aanzienlijk deel een conservatief christelijke gemeenschap waar vrouwenhoedjes op zondag naar de kerk bijna verplicht lijken. Voor hen was hij een van boven gezonden gezagsdrager, dus dat kon niet stuk en met zijn theologische achtergrond paste hij daar helemaal perfect.

Maar hier? Na anderhalf jaar twijfel ik behoorlijk. En ik ben beslist niet de enige. Een boze gedachte ging even door mijn hoofd: is onze gemeente een carrièreopstap? Misschien leg ik de lat te hoog, maar mag je niet verwachten dat je burgemeester er voor jou is? Dat hij jouw vertrouwen en veiligheid bewaakt? Toch lijkt hij eerder aan de kant van het gemeentebestuur te staan. Hoe vaak zie je hem nu echt onder de mensen, buiten verjaardagen van hoogbejaarden en andere publieke aandachtstrekkers? Mij lijkt hij eerder een bondgenoot van het college dan een burgervader.

Neem bijvoorbeeld die uitzending op Radio West met de vraag over openheid in de Vlietlandbesluitvorming. Zijn antwoord schokte me: ,,Nee, dat gaat nooit gebeuren.” En tijdens een Vlietlanddebat weigerde hij insprekers hun recht, terwijl de griffie ze gewoon had geagendeerd. De raad, behalve de VVD, moest hem corrigeren, maar hij leek niet eens door te hebben dat hij voor schut stond. Recentelijk sprong hij voor de ambtenaren in de bres, toen boze burgers zich verraden voelden en dit met de media deelden. Begrijpelijk zijn reactie en terecht, maar de onderliggende problemen blijven buiten schot, terwijl alleen burgers en media de schuld krijgen.

Dus vraag ik me af: is hij nou burgemeester of collegemeester? Vult hij zijn rol als steun voor de inwoners in als een goed burgervader, of is hij liever de autoriteit die beleid (mede)bepaalt? Ik ben er nog niet helemaal achter, maar hij heeft de schijn tegen. Hij doet zijn best en inzet kan hem niet verweten worden. Al wekken zijn wekelijkse stukjes een soms wat kinderachtige- en plichtmatige indruk. En ja, misschien flauw, maar op foto’s vult hij de ruimte nogal. Tipje: ga wat vaker zitten en wees bescheiden, zoals gezegd in Filippenzen 4:6-7, ‘Uw bescheidenheid zij alle mensen bekend’.

Hij is natuurlijk nog maar anderhalf jaar bezig en je bent nooit te oud om te leren. Maar ik ben bang dat onze burgemeester zich nogal heeft verkeken op de cultuur hier. Misschien past hij beter in zijn oude werkgebied en misschien dat zijn zesjarige ambtstermijn voldoende inzicht voor de tijd daarna biedt.

Pfhoeh, ik krijg het er warm van, maar het lucht op. Volgende keer weer verder.

(Burgermans, inwoner)