Ik zou willen dat ons gemeentebestuur me eens wat rust gunde. Een saaie periode, alsjeblieft! Dan kon ik eindelijk focussen op waarom er zoveel scheef loopt tussen de gemeente en haar inwoners.

Maar nee hoor, de agenda zit alweer bomvol met aandachtstrekkers. Afgelopen week werd een koersnotitie gepresenteerd aan een uitverkoren groep van zo’n 50 inwoners. Dit document, een wensenlijst, bepaalt de richting waarin we als gemeente vinden dat we moeten gaan. En eerlijk is eerlijk, de wethouder omgevingsvisie heeft zijn huiswerk gedaan. Complimenten! Prima documentatie, goed georganiseerde bijeenkomsten, en een mooie poging om de inwoners erbij te betrekken.

Ik was niet uitgenodigd voor de presentatie, maar gelukkig had een medeburger per ongeluk zijn mobiel laten opnemen. Zo kon ik toch meeluisteren. En wat hoorde ik? Een ingehuurde gespreksleider die het programma netjes in lijn hield. Al was het wel duidelijk dat degene die betaalt, bepaalt.

Maar inhoudelijk viel me op:

1. De koersnotitie is puur wensdenken (cherry picking).

2. Er is geen afweging tussen wat kan en wat niet kan.

3. Het gaat totaal niet over de keuzes die gemaakt moeten worden bij noodzakelijke

veranderingen.

4. Externe invloeden? Nauwelijks benoemd.

Kortom, deze notitie schetst een ideaalbeeld waarin alles kan. Ik ga ervan uit dat de wethouder slim genoeg is om de boel in het komende jaar realistischer te maken. Gelukkig hebben we tot 2050 om tijdig uit deze droom te ontwaken.

En ja hoor, daar komt het volgende drama. De wethouder wonen wil nu eindelijk die
jongerenhuisvesting erdoor drukken. ‘Het gezeur van die inwoners moet nu eindelijk maar eens afgelopen zijn’, vinden de wethouder en haar protegé, de projectontwikkelaar. Als een overrompeling kregen we meer dan 1000 A4’tjes aan rapporten, verslagen en brieven om binnen 10 dagen te doorgronden voor de commissievergadering van 24 september. Waanzin! Het participatieverslag ademt een voorgekookte conclusie: de inspraak was puur voor de vorm.

De houding naar de 600 omwonenden is ronduit schokkend. De projectontwikkelaar beweert doodleuk dat hij de bezwaren heeft behandeld. De bekende slager keurt zijn eigen vlees! Uiteraard zal dit getoetst moeten worden op rechtmatigheid, want dit is de verantwoordelijkheid van het gemeentebestuur, met zorgplicht voor zijn inwoners.

Wat is hier nou zo schrijnend? We worden als inwoners opgescheept met een valse tegenstelling en nep emoties! Niemand is tegen jongerenhuisvesting. Integendeel, zelfs de omwonenden juichen het toe! Het probleem is de locatie: die is simpelweg ongeschikt voor een project van deze omvang, en niemand heeft serieus gezocht naar betere alternatieven.

De kern? Het gemeentebestuur heeft het totaal laten afweten in het betrekken van de wijk bij de plannen. Het is hun morele plicht om samen met de inwoners, de mede-eigenaren van deze gemeente, plannen te maken. Handjeklap met een projectontwikkelaar? Dat is regelrechte minachting. En dan in zee gaan met een ontwikkelaar die geen enkele ervaring kan voorleggen uit zijn1828 projecten? Een projectontwikkelaar die niet eens 25% jongerenwoningen voor eigen inwoners kan garanderen? Absurd, zeker afgezet tegen alle offers die wij moeten brengen.

Dient het gemeentebestuur de projectontwikkelaar of de inwoners? De gemeenteraad, als controlerend orgaan, mag dit nooit zomaar laten passeren. Alle feiten moeten grondig onderzocht worden, voordat er een besluit valt. Het bestuur bestuurt namens de inwoners, niet over de inwoners. Het feit dat de rechter erbij moet komen om dit jongerenproject in goede banen te leiden, zegt genoeg over het onvermogen van ons gemeentebestuur om samen te werken.

Ik krijg het bloedheet van zoveel bestuurlijk onbegrip voor samenwerking. Tijd om even naar mijn signalen te luisteren… en dat is voor iedereen misschien een goed idee. Volgende keer meer.

(Burgermans, inwoner)