In november 2024 stond er een artikel bij Vlietnieuws en in de Dorpsketting over de Raad van State en de Meeslouwerpolder geschreven door A. van Swieten. ( https://vlietnieuws.nl/2024/11/10/raad-van-state-zet-streep-door-transitie-meeslouwerpolder/ )
Dit is hier een reactie op.
Dezelfde A. van Swieten die één van de drie initiatiefnemers was voor het hele plan rondom de Meeslouwerpolder Stompwijk en die een aantal jaar geleden probeerde om alle mensen die in dit gebied wonen en werken mee te krijgen om hieraan deel te nemen.
Wijzelf wonen al sinds november 1986 op de Tuinbouwweg met een bedrijf en twee woningen en hadden in eerste instantie geen behoefte aan deze plannen. Er is heel veel vergaderd en vergaderd en vergaderd. Huisbezoeken, inspreken bij de gemeente; we zijn er jaren zoet mee geweest. Uiteindelijk zijn wij na alle aanbiedingen vanuit de gemeente (ruimte voor ruimte voor afgebroken kassen in het gebied) ook overstag gegaan en hebben besloten mee te doen zodat onze dochter en schoonzoon dan ook een huis in Stompwijk zouden kunnen gaan bewonen (ons voormalige huis), en zo ‘kregen’ we twee bouwtitels om huizen te zetten op onze eigen grond of een ander perceel op de Tuinbouwweg.
Vooroverleg ingediend bij de gemeente, op hun advies, zodat direct als het nieuwe bestemmingsplan in werking zou gaan, begonnen kon worden met de bouw. Iedereen die wel eens een huis gebouwd heeft zal weten dat hier heel veel bij komt kijken; een aannemer zoeken, plannen en planningen maken, financiering regelen etc. Heel wat uurtjes en centjes zijn hierin gaan zitten. En toen begon onze voormalig buurman vervelend te doen. De gemeente bleef steeds maar zeggen dat hij niks tegen kon houden. Telefoongesprekken met de betreffende wethouder gingen als volgt: ‘Dat huis komt er, ik weet niet wanneer, maar jullie gaan het bouwen’.
Als we vroegen om een schriftelijk bevestiging van deze gesprekken werd het geweigerd. Twee rechtszaken en een jaar later was mijn gezondheid naar de knoppen, onze bankrekening geplunderd en hadden we een weiland met heel veel (dure) heipalen maar nog steeds geen huis, wel een BOUWVERGUNNING! Wat volgde waren maanden met besprekingen met onze advocaat, nog steeds een gemeente die zei dat het huis er zou komen. Sterker nog: we moesten een tuinarchitect inschakelen en diverse keren tekeningen laten maken waarbij dan weer een hoop geneuzel ontstond over de plaats van de parkeerplekken. En natuurlijk ook weer allemaal extra kosten.
De voormalige buurman bleef naar de rechtbank gaan wat resulteerde in de Raad van State november 2024. Inmiddels was duidelijk geworden dat de ambtenaren van de gemeente hadden zitten slapen bij het maken van het beleid want de afstand van een burgerwoning tot een kassencomplex staat in de wet op 50 meter en volgens de gemeente zou dat 25 meter zijn. Dientengevolge heeft de gemeente 3x ongelijk gekregen in de rechtbank en werd ons huis wel degelijk onmogelijk. Een bizarre situatie die ons ontzettend veel geld heeft gekost aan advocaten, betalen voor een huis dat niet gebouwd mag worden, heipalen die nutteloos in de grond staan etc. etc. en heel veel stress.
Helaas is dit niet alleen bij ons, maar meerdere bewoners aan de Tuinbouwweg maken ditzelfde mee. Alle gedane beloften van de gemeente worden niet meer waar gemaakt en diverse families zitten in enorme stress, wat een blamage. Een poging om dan maar contact met de burgemeester te hebben wordt doodleuk geweigerd. Die schuift het af op de wethouder, en de wethouder schuift het af op de juristen van de gemeente.
En inmiddels hadden wij geen huis meer om te wonen. Dat geeft echt heel veel stress! Maar door mijn ziekte had ik nu wel recht op een mantelzorgwoning en dit besproken met de juristen. Het leek de enige oplossing en hier zijn we toen voor gegaan. Volledig in overleg met de ambtenaren.
We woonden nog geen week in onze mantelzorgwoning na 2,5 jaar heel veel stress of dezelfde leuke meneer (ex-buurman) begon de handhaving op ons af te sturen. Nu, een half jaar later, zijn ze al drie keer aan de deur geweest omdat hij elke keer een klacht indient. Hoelang kan iemand doorgaan met deze tijdrovende en nutteloze activiteiten?
Conclusie:
1. Kennelijk kun je alles volgens de formele weg voorbereiden en kan een individueel persoon dan alsnog ontzettend veel bepalen en dwarsbomen,
2. De gemeente heeft in dit verhaal vele steken laten vallen en geeft niet thuis,
3. Kunnen we leuk alles van te voren overleggen maar als het fout gaat geeft het gehele college van BenW geen reactie meer,
4. De Meeslouwerpolder blijft zo een puinhoop terwijl de insteek was dat het gebied niet mocht verpauperen en er huizen bij moesten komen,
5. Hoe nu verder?
(Arie en Erna Fokker)
