De gemeente wil bijdragen aan een samenleving waarin mensenhandel geen plaats heeft en waarin slachtoffers vroegtijdig worden herkend en geholpen. Dat stelt burgemeester Martijn Vroom bij de lancering van een Beleidskader mensenhandel.
De gemeente was al vanaf 2018 verplicht een aanpak van mensenhandel te ontwikkelen; sinds 2021 moest er een basisaanpak zijn.
Het beleidskader kent vier doelen: voorkomen van slachtofferschap; vergroten van de weerbaarheid van kwetsbare doelgroepen; onaantrekkelijk maken van de gemeente voor daders van mensenhandel; verbeteren van de samenwerking met politie, zorg, onderwijs en handhaving.
Er wordt geen extra geld voor het beleid uitgetrokken, noch worden er extra ambtenaren op gezet.
Mensenhandel wordt omschreven als onzichtbare vorm van georganiseerde criminaliteit die diep ingrijpt in de levens van de slachtoffers en de samenleving ondermijnt. Er worden vier vormen genoemd: seksuele uitbuiting (werken in de seksindustrie); criminele uitbuiting (ingezet bij criminele handelingen); arbeidsuitbuiting (gedwongen arbeid in mensonterende omstandigheden); orgaanhandel.
Van mensenhandel zijn over de periode 2022-2024 acht gevallen bekend in Leidschendam-Voorburg. Het ging steeds om jongeren onder 18 jaar. In de categorie arbeidsuitbuiting werd één geval geregistreerd in de periode 2019-2022.
De aanpak van het fenomeen richt zich op:
– bewustwording bij ambtenaren (intern) en met name arbeidsmigranten/ongedocumenteerden/kwetsbare jongeren (extern),
– signaleren en zorgen voor een meldroute,
– handhaven en horden opwerpen tegen mensenhandel (algemene plaatselijke verordening, natrekken achtergronden personen, aanpak huisvestings- en woonfraude, gesprekken met werkgevers, controles met politie en justitie, controles op prostitutie),
– opvang van en steun aan slachtoffers,
– meer samenwerking met andere betrokken instanties.
Vroom: ‘Mensenhandel klinkt voor velen als een ver-van-mijn-bed-show, iets wat zich alleen afspeelt in duistere achterkamertjes of verre landen. Maar de werkelijkheid is veel grimmiger en dichterbij dan we denken. Mensenhandel is overal, in grote steden, op het platteland, in toeristische hotspots, op internet en zelfs binnen onze eigen gemeentegrenzen.
Het is een onzichtbaar probleem dat zich afspeelt in hotels, vakantieparken, woningen en de digitale wereld. Een jonge tiener die via sociale media in de val wordt gelokt door een loverboy en onder dwang haar lichaam moet verkopen aan vreemden. Jongens die op straat of via Snapchat worden geronseld om als drugskoerier te werken, steeds dieper de criminaliteit ingetrokken en ontdaan van elke uitweg.
Arbeidsmigranten die onder valse beloften naar Nederland worden gehaald en vervolgens in onmenselijke omstandigheden moeten werken, zonder loon en zonder rechten. Kinderen die onder dwang worden ingezet om te stelen en te bedelen in winkelcentra en toeristische gebieden. En zelfs de gruwelijke realiteit van orgaanhandel, waarbij kwetsbare mensen in financiële of persoonlijke nood worden misleid of gedwongen om een nier of een ander orgaan af te staan.
Mensenhandel stopt niet, het verandert en ontwikkelt zich. Naast de al bestaande vormen zien we steeds vaker nieuwe manieren waarop mensen uitgebuit worden. Gedwongen huwelijken, illegale adoptie en uitbuiting via draagmoederschap worden steeds zichtbaarder en zijn recent opgenomen in een voorlopig EU-akkoord als erkende vormen van mensenhandel. De grenzen van uitbuiting vervagen, en daders vinden steeds nieuwe methoden om kwetsbare mensen te misbruiken.
De gemeente weigert weg te kijken. Elk slachtoffer is er één te veel. Daarom wordt ingezet op een sluitende aanpak om mensenhandel te bestrijden, signalen vroegtijdig te herkennen en slachtoffers beter te beschermen. Als portefeuillehouder Veiligheid, benadruk ik dat dit beleid een belangrijke stap is in de gezamenlijke strijd tegen uitbuiting. Ik sta achter het beleid en zie de aanpak van mensenhandel als een essentieel onderdeel van een veilige en rechtvaardige gemeente waarin mensenhandel geen plaats heeft’. (foto CCV)
