‘Jezelf lof toezwaaien stinkt’, zo zegt een goed Nederlands spreekwoord. Daar hebben de leden van B&W, Martijn Vroom (CDA), Astrid van Eekelen (VVD), Philip van Veller (VVD), Bianca Bremer (GBLV), Jeffrey Keus (GBLV) en Marcel Belt (D66), kennelijk nog nooit van gehoord.

Vorige week zonden ze de gemeentelijke begroting 2026 naar de gemeenteraad. Hun laatste aangezien er in maart 2026 gemeenteraadsverkiezingen zijn waarna er een nieuwe coalitie gevormd moet worden. Dus grepen de zes genoemden de gelegenheid aan zichzelf in een voorwoord de nodige pluimen te geven.

Trots op wat bereikt is; ambities waargemaakt; meer transparantie bij de gemeentelijke financiën; veiliger wijken; honderden nieuwe woningen; opgeknapte winkelcentra; steen vervangen door groen; meer deelmobiliteit; veiliger schoolroutes; de inwoner fietst; acties tegen eenzaamheid; nadruk op sport en bewegen; inzet op ontmoeting en cultuur; meer inwoners denken en praten mee over gemeentelijke plannen; nieuwe buurtpreventieteams; een crisisstraf op het Raadhuis; computersystemen bij de gemeente beveiligen.

‘We zijn trots op wat we in 4 jaar tijd met elkaar hebben bereikt. Met deze begroting sluiten we een periode af waarin we beloften hebben waargemaakt en fundamenten hebben gelegd voor de toekomst. En we doen dat vol vuur vooruit: met vertrouwen in de kracht van onze gemeente en met trots op wat er staat. Met deze begroting maken we vol overtuiging deze periode af zodat in de volgende collegeperiode verder kan worden gebouwd aan een gemeente waar het prettig wonen, werken en leven is. Vol vuur vooruit’.

De drie coalitiepartijen willen na de stembusgang in maart kennelijk samen verder, mits ze een meerderheid in de gemeenteraad behalen. Daarbij kan eerlijkheid helpen. Ook in een voorwoord bij een begroting.

Meer transparantie bij de gemeentelijke financiën? Afgedwongen door de gemeenteraad die vage teksten en plannen om geld aan te besteden zat was aangezien nooit duidelijk was waar het geld exact heen ging en of de doelen van het beleid werden bereikt. Veiliger wijken? De inwoners weten wel beter.

Honderden nieuwe woningen? De gemeente bouwt zelf helemaal niks. Opgeknapte winkelcentra? Er is niets gebeurd in het Damcentrum, Huygenskwartier, Julianabaan, Frederiklaan Prinsenhof. Steen vervangen door groen? Enkele tientallen vierkante meters en dat pas recent.

Meer deelmobiliteit? Een deelscooteraanbieder kapte er mee. Veiliger schoolroutes? Alleen op papier. De inwoner fietst? Deed’ie altijd al. Acties tegen eenzaamheid? Ja, door maatschappelijke organisaties. Nadruk op sport en bewegen? Die was er al. Inzet op cultuur? Maar wel met minder geld.

Meer inwoners denken en praten mee? Geselecteerde samenstelling van klankbordgroepen; inloopavonden alleen voor genodigden; mislukte of bewust gefrustreerde burgerparticipaties. Nieuwe buurtpreventieteams? Alleen het opvullen van gaten. Een crisisstraf op het Raadhuis? Speeltje voor de bewoners van dat pand. Computersystemen bij de gemeente beveiligen? Het is een schandaal dat die niet veilig zijn want er zitten persoonlijke gegevens van inwoners in.

Geen woord over de al maar stijgende lasten, het bezuinigen op de sociale uitgaven van de gemeente door meer te willen doen zonder extra geld, de voortdurende verkeersproblemen rond de Mall, het ‘vollopen’ van het wegennet, het al maar groeiende parkeerprobleem, het tekort aan betaalbare (sociale) woningen, de permanente bomenkap, het uitblijven van ingrepen om Stompwijk leefbaar te houden, de Vlietland-saga (bouw 222 recreatiewoningen), het beperken van de informatievoorziening aan de inwoners, uitgestelde investeringen, duurder uitgevallen projecten, de grepen in de financiële reserves, het uitdelen van cadeautjes aan zelfgekozen ‘bestemmingen’ en zo zijn er nog veel meer zaken te noemen.

Jezelf op de borst rammen omdat je het zogenaamd zo goed doet, is makkelijk. Veel moeilijker is het te erkennen dat je dingen fout hebt gedaan of dat je eerdere beloften niet hebt waargemaakt. Dat vergt moed, karakter. En deemoed. Zeldzame waarden bij politici. Die gedragen zich liever als een soort ‘übermenschen’ die er nooit naast zitten. En gaat er toch iets mis dan is het altijd de schuld van een ander.

B&W hebben nu gesproken. In maart 2026 zijn de inwoners als kiezers aan de beurt. Hoogmoed komt voor de val.