‘Hoe fijn was het dat wij, in januari jongstleden, de perfecte ruimte gevonden hadden, de verwachting was dat we de ruimte nog minimaal 2 jaar mochten huren. Een aantal investeringen gedaan en de ruimte zag er geweldig uit! Klanten die trainingen kwamen afnemen waren onder de indruk en ons bedrijf nam een vlucht.

30-3 kregen wij via onze verhuurder IMP een mail: ‘Door de oorlog in Oekraïne is de gemeente op zoek naar locaties waar snel vluchtelingen voor tenminste twee jaar veilig gehuisvest kunnen worden. Op dit moment onderzoekt de gemeente de mogelijkheden op bedrijventerrein Overgoo in Leidschendam. Zodra duidelijk is of er een locatie geschikt is, wordt u als huurder door ons geïnformeerd over het vervolg’.

Er van uitgaande dat wij op de hoogte werden gehouden, leek er nog geen reden tot paniek of de noodzaak elders rond te kijken.

Over het vervolg werden we per mail op de hoogte gesteld. Nou ja vervolg, alles was al in kannen en kruiken. Een mail van 29-4 sloeg in als een bom. Per 29-7 werd de huur opgezegd, om ruimte te realiseren voor Oekraïense vluchtelingen.

Uiteraard prachtig dat de gemeente hierin wil faciliteren. Maar de eerste vraag die bij mij opborrelde was, waarom in godsnaam op een bedrijventerrein? Hier kan je mensen niet adequaat opvangen. Denk aan infrastructuur, winkels, het ombouwen van een kantoorpand et cetera. Reken daar de overlast voor diverse bedrijven en de nationale politie (zitten in Overgoo, red.) bij op. Maar nood breekt blijkbaar wetten, want voor deze locatie was al gekozen.

Later pas kwam het besef dat we een ander onderkomen zouden krijgen, zoals de mail deed vermoeden. Maar na wat heen en weer gemaild te hebben werd duidelijk dat de huidige verhuurder waarschijnlijk geen vervangende ruimte kan aanbieden. Wij kregen het advies om ons heen te kijken.

Ik citeer: ‘Ik kan helaas nog niks concreets aanbieden. We zijn op het Overgoo-terrein naar gebouwen wezen kijken maar betwijfel of dit het gaat worden. Het is denk ik handig dat jullie zelf ook om je heen gaan kijken want ik kan niet garanderen dat wij op tijd iets gevonden hebben’.

De zoektocht begon. En de eerlijkheid gebied te zeggen, dat was nog niet zo gemakkelijk. Wij zijn afhankelijk van de locatie. Door de tijdsdruk, minder dan 12 weken, sloeg de paniek toch enigszins toe. Wij hebben verplichtingen naar onder andere GGZ, ziekenhuizen en andere bedrijven. Tot februari 2023 aan toe. En zonder locatie kunnen wij deze verplichtingen niet nakomen.

Vooropgesteld vind ik het persoonlijk zeer nobel dat de gemeente de opvang realiseert voor 140 mensen, allen zwaar getroffen. Maar waarom in een bedrijfsverzamelgebouw zoals de Vlietweg en SectorV, een plaats waar creatieve mensen hun werk doen in een prettige omgeving? Waar zij samen met andere ondernemers kunnen ondernemen en de mogelijkheden krijgen te doen waar zij goed in zijn en waar ze plezier beleven.

Na wat onderzoek te hebben verricht leerden we: ‘Voordat de gemeente akkoord was, heeft ze bedongen dat alle huurders vervangende ruimte krijgen aangeboden en dat de uitstoom geleidelijk gaat’.

Zoals u hierboven kan lezen is hier geen sprake van!

Er is veel onduidelijkheid ontstaan. Zo zegt de gemeente: de huurders krijgen de tijd uit hun pand te gaan. En er is beloofd de bestaande huurders een alternatief aangeboden krijgen.

Naar mijn idee kan je niet van een geleidelijke uitstroom spreken als je naast je bestaande werkzaamheden, in 12 weken een vervangende ruimte moet zoeken en deze operationeel moet maken omdat er geen alternatief geboden wordt.

In een interview geeft de heer Kist aan dat de komende weken de gebouwen ingericht worden als woningen en dat de Vlietweg al leeg staat. Wij zijn erg benieuwd. Het gebouw is nog volledig operationeel als bedrijfsverzamelgebouw. Staat verre van leeg. Wij zien de komende tijd met angst en beven tegemoet. Of huidige huurders hun werkzaamheden nog kunnen uitvoeren tijdens de verbouwing?

Ik hoop niet dat ik u niet te veel heb verveeld heb met onze problemen. Wij zijn er ons terdege van bewust dat onze problemen in niets te vergelijken zijn met wat de vluchtelingen, die huis en haard hebben moeten verlaten, moeten doorstaan.

Maar het feit blijft dat wij verplichtingen hebben naar onze klanten. Die hebben afspraken staan om onze stress- en escapetraining volgen. Een training waar teams onder stress beter leren communiceren, beter gaan samenwerken maar vooral echt te luisteren naar elkaar.

Mocht er binnen de gemeenteraad overigens interesse of behoefte hebben in deze super leuke en verbindende communicatietraining. Vanaf de zijlijn lijkt het erop dat de gemeente deze wel zou kunnen gebruiken. We kunnen ze zonder enige moeite een plekje voor 29 juli aanbieden’.

(Jelle en Roel, Care2Communicate)