In politiek Den Haag is het een bekende dooddoener. Terwijl achter gesloten deuren het ene problematische beraad het andere opvolgt, wordt het nieuwsgierige journaille meegedeeld dat de sfeer goed is.

Afgelopen weekeinde bedienden de beoogde coalitiepartijen VVD, GBLV en D66 zich van diezelfde truc. Al op de avond dat de uitslag van de gemeenteraadsverkiezing bekend werd (16 maart) lieten de lijsttrekkers van de drie partijen weten met elkaar in zee te willen gaan. Een intentie die twee dagen later bij een ‘duiding’ van de verkiezingsuitslag nogmaals werd uitgesproken.

In plaats van direct aan de slag te gaan werd een ‘verkenner’ ingehuurd (want al op 24 februari afgesproken). Die nam twee weken om tot dezelfde conclusie te komen: VVD, GBLV en D66 moesten het samen gaan proberen. Kort daarop werd ‘formateur’ Paul de Krom aangetrokken om de gesprekken over een coalitieakkoord te gaan leiden.

Nu, zes weken later, komt out of the blue het bericht dat de sfeer goed is, dat men ‘stevig’ op weg is en de ‘vaart’ er in zit. Maar zich vastleggen op een termijn of datum dat het coalitieakkoord er ligt, doen de onderhandelaars niet. Dit onder het mom ‘zorgvuldigheid gaat boven snelheid’.

Het coalitieakkoord van de coalitie VVD, CDA, PvdA en ChristenUnie-SGP uit 2018 was in platte tekst nog geen zeven A4-tjes. Pagina’s die bovendien ook nog gevuld waren met een groot aantal open deuren of formuleringen over beleidsterreinen waar de gemeente geen enkele zeggenschap over heeft.

Bij VVD, GBLV en D66 draait het met name om woningbouw, burgerparticipatie, duurzaamheid/energie omwenteling en bereikbaarheid. Onderwerpen die ook al in 2018 en 2014 bij de coalitieonderhandelingen speelden, die in de verkiezingscampagne ook al de thema’s waren en ook door de verkenner als belangrijksten werden genoemd.

De drie partijen willen er ‘snel’ en ‘daadkrachtig’ mee aan de slag. Dus dat is tot nu toe door de voorgaande coalities niet gedaan? Coalities waar alle drie partijen deel van uitmaakten.

Er wordt gerept over ‘fundamentele keuzes’ die er gemaakt moeten worden. Over ‘ambities’ en ‘plannen’ die meteen in uitvoering genomen kunnen worden. Het zijn termen die elke politicus graag in de mond neemt. Terwijl diezelfde politici weten dat, bijvoorbeeld, tussen het presenteren van een bouwplan en een spade in de grond minstens vijf jaar zit. En dat is langer dan de zittingstermijn van een coalitie (4 jaar).

De drie partijen beweren ‘goed’ op één lijn te zitten. Dat ze ‘eensgezind’ zijn. Waarom duurt het dan allemaal zo lang? Geldgebrek kan het niet zijn want de gemeente heeft sinds de verkoop van Eneco-aandelen 140 miljoen in kas.

Zou het kunnen zijn dat de beoogde coalitiepartijen alle eventualiteiten proberen uit te sluiten? Dat ze met hun eigen glazen bol proberen de komende vier jaar te voorspellen om zo in elk geval die periode in politieke zin te overleven?

Het leven is niet voorspelbaar. En in de politiek al helemaal niet. Dat zouden de betrokkenen toch moeten weten. Risico’s horen bij het vak. Ze beperken kan, uitsluiten niet.

Ook niet via de band van de inwoners. Het hen ‘goed’ betrekken bij de keuzes die men maakt klinkt leuk, het kan nooit een reddingsboei zijn voor het eigen handelen. Tenminste niet zolang de politici beslissen en de burgers niet.

‘Het vertrouwen is er om eruit te komen en samen aan de slag te gaan’, luidde de boodschap van VVD, GBLV, D66. Een dooddoener want dat riep men twee maanden terug ook al. Tegelijk verwijst men naar de verkenner die repte over de noodzaak om het vertrouwen van burgers in de politiek te herstellen. Dat doen de drie partijen in elk geval niet door inhoudsloze berichten de wereld in te slingeren. Daar is wel wat meer voor nodig. Heel veel meer.