(Oud-wethouder en voormalig gemeenteraadslid Frank Rozenberg zal periodiek bij Vlietnieuws zijn licht laten schijnen over lokale ontwikkelingen. Vandaag zijn eerste bijdrage als columnist)

Het nieuwe coalitieakkoord en de beoogde wethoudersploeg zijn gepresenteerd. We krijgen vijf wethouders die de komende vier jaar de kar in de gemeente mogen gaan trekken.

Waarom vijf wethouders? In een bericht op Vlietnieuws stond ‘omdat de ambtenaren daarom gevraagd hebben’.

Wat een flauwekul. Met vijf wethouders in de samenstelling 2 VVD, 2 GBLV en 1 D66 komt de zetelverdeling in de gemeenteraad mooi tot uitdrukking. Drie wethouders waren qua werkdruk ook voldoende geweest. Je verschuilen achter het ambtelijk apparaat om vijf wethouders te rechtvaardigen is gewoon zwak.

Het vorige college begon met vier wethouders waarbij wethouder Rouwendal, voortkomend uit de eenmansfractie van de CU-SGP, de zwaarste portefeuille had. Wethouder Van Eekelen (VVD) van de grootste fractie had een pretpakket. Dat college heeft zich gekenmerkt door oorverdovende stilte als het gaat om besluitvorming: er kwamen niet of nauwelijks voorstellen naar de raad. Het Masterplan Damcentrum is er nooit gekomen en het theater- en bibliotheekdossier moesten terug naar de tekentafel en zo zijn er nog wel een paar te noemen.

Nadat Floor Kist (GroenLinks) was toegetreden tot het college kwamen er wel zaken los. Op allerlei dossiers dook hij ineens op en gebeurde er tenminste iets. In zijn eentje leek hij meer te doen dan de overige vier wethouders bij elkaar. Het wegvallen van de PvdA uit het college maakte om die reden dan ook geen verschil.

Waarom dan nu een ploeg van vijf wethouders? Omdat er een coalitieakkoord ligt vol visie en missie dat moet worden uitgevoerd? Dat valt reuze mee. Het is vaagheid troef in het coalitieakkoord.

Maar goed, laten we ze het voordeel van de twijfel gunnen. Vijf ambitieuze wethouders die hun stempel op de gemeente willen zetten. Zij zullen met hun neus tegen de muur lopen. De ambtelijke organisatie, die kennelijk om vijf wethouders heeft gevraagd, is in de afgelopen jaren uitgehold. Veel ambtenaren zijn vertrokken. Raadhuisplein 1 en het Stadskantoor zijn mooie façades maar binnen klinkt het hol.

Het vorige college moest zelfs eenzijdig vaststellen wat binnen de beperkte ambtelijke capaciteit nog kon worden opgepakt. Ruimtelijke initiatieven (woningbouw!) blijven op de plank liggen. De afdeling Ruimtelijke ordening en de vergunningverlening schijnen zwaar onderbezet te zijn.

In de huidige arbeidsmarkt is het vinden van nieuwe medewerkers zoals we dagelijks kunnen lezen en zien, een grote opgave. Inhuur zou dan de oplossing kunnen zijn, maar ook daar zitten grenzen aan. Of het leidt tot vragen uit de oppositie waarom we als gemeente zoveel geld uitgeven aan dure externen.

Vijf ambitieuze wethouders en geen ambtelijke capaciteit. Dat wordt voor hen elke vrijdag ,,ik werk vandaag thuis” of Het Krantje komt nog voller te staan met foto’s van ambitieuze wethouders die op de koffie gaan, bijeenkomsten bijwonen, bloemetjes uitdelen of anderszins ‘ik heb eigenlijk onvoldoende werk’ verbloemen.

Aan ambitie hangt natuurlijk een prijskaartje. Een prijskaartje van laten we zeggen zo’n 200.000 euro per jaar per ambitieuze wethouder. Een miljoen per jaar om weinig te (kunnen) doen.

(Frank Rozenberg)