Een nieuwe Groentip van Stadsbeheer: ‘Van de icarusblauwtjes (Polyommatus icarus) zijn er 2 generaties vlinders per jaar die elk maar 3 tot 4 weken leven. Eén generatie tussen april en juli en één tussen juli en september.

Het icarusblauwtje is geen zeldzame vlinder. Hij heeft wel een duidelijke voorkeur voor de plek waar hij aanwezig is. Het is een liefhebber van bloemrijk, niet al te ruig grasland. In de groene agrarische graslanden zul je hem dus niet vinden en ook in tuinen komt de soort niet veel voor. In bloemrijke wegbermen of in bloemrijk grasland in de stad kunnen er wél veel rondvliegen. Ook in de duinen en op (bloemrijke) graslanden langs de grote rivieren zijn ze soms massaal aanwezig.

De meeste icarusblauwtjes die worden gespot blijken mannetjes te zijn. Dat is goed te zien want de felblauwe bovenkant van het mannetje is veel opvallender dan de bruintinten van het vrouwtje. Ook hun levenswijze is duidelijk verschillend.

De mannetjes zijn druktemakers die veel vliegen boven de bloemen op zoek naar de vrouwtjes. Mannetjes komen ook wat eerder uit de pop dan de vrouwtjes en is het dus logisch dat er aan het begin van de vliegtijd (begin mei) ook meer mannetjes rondvliegen. De vrouwtjes, die iets later komen, gedragen zich zeer onopvallend. Ze zitten voornamelijk te drinken op bloemen en alleen als ze eitjes gaan afzetten worden ze wat vaker gezien. Dan vliegen ze in een langzaam fladderende vlucht boven de planten waar de rupsen van kunnen leven.

Icarusblauwtjesrupsen zijn dol op klaversoorten vooral op de gewone rolklaver en de kleine klaver. Dat zijn dan ook de plantensoorten waarop het vrouwtje graag haar eitjes afzet. De rupsen komen snel uit het ei en vreten zich vol. Na de verpopping zo in begin juli, zullen in de loop van die maand de nakomelingen alweer tevoorschijn komen. Ook die planten zich voort en de rupsen van de laatste generatie van september gaan de winter in.

Als u icarusblauwtjes wilt zien, moet u de komende dagen bloemrijke graslanden bezoeken: dan moet het lukken! Dit mannetje zat in de berm van de Veursestraatweg in Leidschendam’.