‘Wat staat er toch eigenlijk tussen de bewoners en hun gemeentebestuur?

Bij die brandende vraag was ik blijven steken de vorige keer. In alles wat er zich afspeelt rond de Vlietweg 3 zie je overduidelijk alsof er tussen de bewoners en het gemeentebestuur een kloof bestaat die dieper is dan het diepe in zwembad de Fluit. Alsof we te maken hebben met twee aparte werelden die elk hun eigen belang hebben.

En dat is heel verwonderlijk. De ene wereld van bestuurders is namelijk voortgekomen uit de andere wereld van inwoners, die het dus vertegenwoordigt. Daarom heeft die ene wereld de verantwoordelijkheid namens de andere wereld beleid te maken en uit te voeren. Je zou kunnen zeggen dat de wereld van bestuurders de dure plicht heeft om ervoor te zorgen dat de inwoners zich in (voorgenomen) beleid kunnen herkennen.

Nogmaals (zie 7) de bewoners rond de Vlietweg 3 zijn absoluut niet tegen een plan voor jongerenhuisvesting. In tegendeel ze zijn met veel ervaringsdeskundigheid heel graag bereid actief mee te denken over het realiseren van deze plannen. MAAR NIET OP DEZE LOCATIE!

En hier lijkt het gemeentebestuur totaal doof. De plannen zijn allemaal voorbereid en gemaakt met de projectontwikkelaar, maar zonder de omwonenden bij die voorbereiding te betrekken. Tot verbijstering hoor je de huidige en verantwoordelijke wethouder zeggen: “Dat gebouw gaat er gewoon komen!” Ik vraag me hierbij af of er misschien een geheime tunnel onder de Vlietweg is waar alleen ambtenaren en de projectontwikkelaar doorheen kunnen kruipen. Ze verwijt zelfs moedeloos degenen die zij zou moeten vertegenwoordigen een egoïstische houding. En nog erger, in antwoord op de miskende omwonenden roept ze als een splijtzwam woningzoekenden op in actie te komen tegen deze teleurgestelde grote groep mensen. Let wel, ze is van de lokale partij die de stem van burger wil laten doorklinken in het gemeentebeleid hè!

Ben je dan van een andere wereld of niet?

En de gemeenteraad?

Ik kan er soms geen touw meer aan vast knopen. Je ziet verdeeldheid, onmacht, tijdgebrek, onkunde, vaak goedbedoelde intentie, veel woorden maar weinig verbinding (vertrouwen in de raad volgens onderzoek: slechts 10%) en uiteindelijk een keuze voor het collegestandpunt. Natuurlijk vanwege de steun van de coalitiepartijen.

Kortom, bij de besluitvorming maken de inwoners weinig tot geen kans. Zie de totaal hopeloze functie van het inspreken door inwoners. In dit verband doet de burgerparticipatie als programmapunt van het coalitieakkoord aan als een worst die er heel smakelijk uitziet maar nooit echt op het etensbord belandt. Het klinkt als een script voor een politieke tragedie.

Is het raar dat ik denk dat ons gemeentebestuur eigenlijk vindt dat het bij ons de baas is? En is het raar dat ik ook denk dat ons gemeentebestuur vindt dat het meer wijsheid heeft dan de inwoners die het vertegenwoordigt en dat het deze inwoners daarom niet nodig heeft bij besluitvorming?

En zou het kunnen dat de representatieve democratie (een groot goed) door ons bestuur teveel als macht en te weinig als vertegenwoordiging wordt gezien?

Ik krijg het weer warm als ik bedenk wat er allemaal tussen bewoners en bestuur in staat en ik ga even de koelte opzoeken. Volgende keer maar weer verder’,

(Burgermans, inwoner)