Herinnert u zich nog de titel van het coalitieakkoord VVD, GBLV, D66? Verbinden, vertrouwen, vooruitgang. Waarbij het laatste ook een gevolg was van de eerste twee.

De coalitie zit er nu twee jaar. Hoe het met verbinden, vertrouwen en vooruitgang staat moge blijken uit een vorige week via Vlietnieuws bekend geworden Samenwerkingsovereenkomst tussen Woonhaven ontwikkeling b.v. en de gemeente.

Een overeenkomst inzake de sloop/nieuwbouw op het terrein van het voormalige Diaconessen ziekenhuis, Fontynenburghlaan Voorburg-West.

Eigenaar, de Reinier de Graaf groep (ziekenhuis Delft), maakte jaren geleden al bekend het ziekenhuis te sluiten en de grond te gaan verkopen. Voor die verkoop, en de verdere ontwikkelingen ter plekke, werd door de gemeente een zogenoemde Kavelambitie opgesteld.

In die ambitie werd beschreven wat er ter plekke wel en niet diende te komen. Zeg maar een soort handleiding voor de koper van de grond zodat die zijn plannen op de ambitie kon afstemmen.

Nu is die ambitie geen juridisch bindend document. Feit is wel dat het bij de betrokken grond om een beschermd Rijksmonument gaat. Ondergronds liggen hier de resten van de Romeinse stad Forum Hadriani. Die mogen niet worden aangetast.

Vandaar ook dat nieuwbouw ter plekke alleen mag op het oude fundament van het ziekenhuis. Aan die beperking was overigens bij het opstellen van de Kavelambitie al geknabbeld: nieuwbouw mocht met een ‘overhang’ van 2,4 meter buiten de fundering.

Bij de Kavelambitie zaten ook een vijftal studies inzake de toekomstige bebouwing: 127 tot 164 woningen, bouwhoogte 24 tot 33 meter. Dat aantal woningen werd vorig jaar in gemeentelijke stukken al, zonder enige nadere uitleg, opgehoogd naar 200.

Nu ligt er dus een samenwerkingsovereenkomst tussen de ontwikkelaar en wethouder Bianca Bremer. Getekend op 16 april, geopenbaard op 15 mei. En wat blijkt? De ontwikkelaar wil tornen aan de Kavelambitie. Daarvoor wordt het woord ‘optimalisatie’ gebruikt. Zeg maar het ‘verbeteren’ van het geheel.

Wat er dan ‘verbeterd’ moet worden? Daarover is de samenwerkingsovereenkomst vaag: ‘op punten als de bouwenveloppe en ondergronds parkeren’.

‘Op punten als’, er is dus meer. Bouwenveloppe: lekker vaag. Het betreft in elk geval het bouwprogramma. En ondergronds parkeren; wat zal de Rijksdienst voor cultureel erfgoed daar wel niet van denken?

Dat er meer is dan de samenwerkingsovereenkomst in de tekst meldt blijkt ook uit een artikel in het stuk dat aangeeft dat er geen mededelingen aan derden worden gedaan over ‘de exacte inhoud van de samenwerkingsovereenkomst’.

Logische gevolgtrekking: er is behalve de nu naar buiten gekomen versie nog een tweede exemplaar waarvan de inhoud verder gaat; gedetailleerder is. Maar waarom moet die geheim gehouden worden? Het ging toch om verbinden, vertrouwen, vooruitgang?

Hoezeer er een loopje wordt genomen met dat verbinden, vertrouwen, vooruitgang maakt een andere passage uit de samenwerkingsovereenkomst duidelijk. Het stuk waarin wordt gesproken over participatie van omwonenden.

Nu mochten die ooit hun ideeën spuien toen het ging over de Kavelambitie. Nu mogen ze alleen nog meepraten over het parkeren, het ‘ruimtelijk model’ en het groen. Dat is de inwoners van Voorburg-West ook per brief meegedeeld. Dus niet over de bebouwing. Bij ruimtelijk model gaat het immers om de ruimtelijke inrichting.

Na de gemeenteraadsverkiezing van maart 2022 leefde er onder de lokale politici maar één ding: de lage opkomst. Net iets meer dan 50 procent van de inwoners was komen stemmen, zo’n 15 procent minder dan vier jaar eerder.

Allen claimen ze dat het vertrouwen van de burger in de politiek herwonnen moest worden. Toverwoord daarbij: participatie. Vandaar ook dat verbinden, vertrouwen, vooruitgang.

De zaak-Diaconessenhuis toont maar weer eens aan, dat het bij loze woorden blijft. Vage en onvolledige omschrijvingen, geheimhouding en het beperken van participatie, dat is de realiteit.