In onze gemeente Leidschendam-Voorburg spelen mooie initiatieven om eenzaamheid te bestrijden. Toch blijft een kwetsbare groep te vaak buiten beeld: oudere migranten. In landelijke en lokale cijfers zien we dat migrantenouderen zich gemiddeld vaker eenzaam voelen dan ouderen zonder migratieachtergrond

Op nationaal niveau kampt ongeveer 22 % van de migrantenouderen met gevoelens van eenzaamheid, tegenover ruim 13 % bij autochtone ouderen

Uitvoering én bereikbaarheid van gemeentelijke initiatieven blijven een uitdaging. Zo is in Leidschendam-Voorburg het project Oog voor Elkaar opgezet en zijn er netwerkbijeenkomsten en een structureel actieplan dat activiteiten, ambassadeurs en het Sociaal Servicepunt inzet tegen eenzaamheid

Woej biedt bovendien ouderenadvies op maat, ook bij eenzaamheid

Maar hoe zichtbaar en toegankelijk zijn deze oplossingen voor migrantenouderen die mogelijk kampen met taalbarrières, een zwakker sociaal netwerk en culturele terughoudendheid?

Er zijn waardevolle lessen uit praktijkervaringen: het bouwen van vertrouwen door huisbezoeken, laagdrempelige bijeenkomsten, groep activiteiten, deelname in eigen taal en cultuur, en het betrekken van ouderen als vrijwilliger zijn cruciaal

Landelijke initiatieven als Samen tegen Eenzaamheid tonen dat co-creatie met migrantenouderen de sociale cohesie en het welbevinden sterk kunnen verbeteren

Kortom: als Leidschendam-Voorburg deze groep écht wil bereiken, is maatwerk nodig – in taal, in cultuur én in structurele betrokkenheid. Niet alleen met activiteiten, maar met duurzame verbinding en vertrouwen.

(Zeynep H. Killi)