Filmen bij 35 graden Celsius
‘De reis van Constantijn uit 1620 opnieuw maken leidt bij mij tot eerbied voor het doorzettingsvermogen van onze dichter en zijn reisgenoten. Wij zijn op de derde dag van onze reis aangekomen in Rothenburg ob der Tauber, halverwege Duitsland. Constantijn had er in Rothenburg al 20 dagen opzitten. Mooie dagen, maar ook zware dagen met verschrikkelijk slechte wegen zodat het tempo niet boven stapvoets uitkwam. Of dagen waarin ze door gevaarlijk gebied reisden, en het noodzakelijk was om voor veel geld een gewapend escorte in te huren. We schrijven immers 1620, twee jaar eerder was de Dertigjarige Oorlog uitgebroken die op een verwoestende wijze door de Duitse gebieden trok.
Waar hebben wij last van gehad, de afgelopen drie dagen? Van de warmte. Dinsdag was het 35 graden, de dagen erna nog iets warmer. En dan heb ik het niet alleen over de buitentemperatuur, maar ook die binnen in ons autootje. Een schattig wagentje hoor, die Fiat 500, en het rijdt prima, maar in dit exemplaar zit geen airco. Karlien en ik smelten dus letterlijk de auto uit. Terwijl we op zo’n dag meerdere keren fris en fruitig voor de camera van Jacques moeten verschijnen.
Maar dat is bijzaak. Het gaat om het verhaal dat we willen vertellen. En dat is in Heidelberg uitstekend gelukt. In Heidelberg resideerden in Constantijns tijd de keurvorsten van de Palts. In 1620 was dat Frederik V, die misschien bekender is als de man die één winter koning was van Bohemen, daarna werd verjaagd en de rest van zijn leven in Den Haag doorbracht, met als dubieuze bijnaam ‘de Winterkoning’. Deze Frederik V had in Heidelberg in de jaren voor 1620 zijn voorvaderlijk kasteel laten ombouwen tot een groots paleis met magnifieke tuinen. De ligging van het complex, hoog boven de rivier de Neckar en Heidelberg, was indrukwekkend. Constantijn keek er zijn ogen uit. Zo’n eenheid van huis en tuin, de grandeur die het uitstraalde en die geheel in dienst stond van de ‘image-building’ van Frederik V vond hij geweldig. Constantijn zou het later zelf toepassen, toen hij in dienst van Frederik Hendrik en Amalia van Solms betrokken was bij de aanleg van de stadhouderlijk verblijven in en om Den Haag.
Op deze plek hebben wij een mooie reportage kunnen maken. Waarin ook wat van Constantijns persoonlijke trekjes een mooie plaats hebben gekregen. Het filmen in een drukke omgeving is trouwens ook een kunst, zoals op bijgaande foto te zien is. Zowel in de tuinen als beneden op de brug bij de rivier had Desi haar handen vol om toeristen en Heidelbergers op de fiets uit het camerabeeld van Jacques te houden. Dat heeft ze eerder gedaan, want iedereen voldeed vriendelijk aan haar verzoek. Daardoor kon Jacques stug doorfilmen en Karlien haar verhaal vertellen. Met het paleiscomplex op de achtergrond.
Morgen het vervolg, over Constantijns bezoek aan Rothenburg ob der Tauber’.
Peter van der Ploeg
