Drie jaar lang hebben GBLV, D66, PvdA en GroenLinks de gemeente bestuurd. Begin 2015 kwamen ze met hun programma ‘Ondernemend, sociaal, duurzaam en dichtbij’. Naar eigen zeggen is dat voor 95 procent uitgevoerd.

Er werd inderdaad een werkgelegenheidsbeleid voor de jeugd opgezet. De minimabeleid kreeg een extra impuls. De duurzaamheid kwam middels een eigen ‘agenda’ en subsidies van de grond. Er gingen tonnen naar het Huygenskwartier.

En kwam meer aandacht voor bewegen en sporten. De verzakking in De Rietvink werd aangepakt en het project Stompwijkseweg werd conform eerdere besluitvorming gestart.

Maar er gebeurde ook heel veel niet. De miljoenen euro’s die de gemeente, met name in 2015 en 2016, overhield op de zorg werden niet herbesteed in die sector. Het meeste geld ging in de financiële reserves van de gemeente.

Er zouden extra bomen geplant worden. In plaats daarvan verdwenen ze. Een ‘gezamenlijke afvalvisie’ werd een afvalchaos met een vuile in plaats van een schone gemeente tot gevolg.

Bij woningbouw zou 30 procent uit sociale woningbouw bestaan. Het resultaat: nul procent. In het akkoord werden actieprogramma’s voor de winkelgebieden Damcentrum, Huygenskwartier en Julianabaan aangekondigd. Ze kwamen er nooit.

Het stationsplein in Voorburg is nog steeds geen evenemententerrein, zoals aangekondigd. Er kwam wel een cultuurvisie maar geen extra geld voor die sector.

Aan de beleden ‘goede bereikbaarheid’ per openbaar vervoer, fiets en auto gebeurde bitter weinig. Het verkeer in het Damcentrum staat nog steeds stil; de gelijkvloerse kruisingen in de N14 liggen er de komende jaren ook nog gewoon.

Er kwam geen bus- of tramlijn bij. Een enkel fietspad werd voorzien van een rode asfaltlaag. Maar daar bleef het dan ook bij. Het project ‘verkeer rond sportpark Duivesteyn’ is doorgeschoven naar het volgende college van B&W.

Het opkrikken van de lokale economie bleef steken in een vage economische agenda met nadruk op recreatie en toerisme. Pas heel recent kwam er een nota uit over de toestand van de bedrijfsterreinen. Maatregelen moeten de opvolgers van de vier coalitiepartijen maar nemen.

Van een aangekondigde herziening van het parkeerbeleid kwam weinig terecht. Er kwamen her en der wat blauwe zone’s bij maar de parkeernood in bijvoorbeeld het Damcentrum bleef zoals hij was. Vooral vanwege de vele woningbouwplannen daar.

Het coalitieakkoord kende fraaie volzinnen over steun aan vrijwilligers, maatschappelijke organisaties en verenigingen alsmede buurt- en wijkgericht werken. Moeilijk peilbaar succes. De regeldruk van de gemeente zou met 25 procent afnemen. Nooit meer iets van gehoord of gezien.

De burgers werden meer betrokken bij het beleid, orakelde de coalitie. Feit is dat aantal inloopavonden is verveelvoudigd. Desondanks valt telkens weer van de betrokken burgers te horen dat er met hun op- en aanmerkingen niets is gedaan. Dat het allemaal een doekje voor het bloeden was.

De gemeenteraad ging vaker vergaderen en het aantal wethouders ging van 3 naar 4. Een succes werd het niet. Veel stukken worden nu meerdere keren besproken, zonder wijziging van standpunten. De verhoudingen in de gemeenteraad en tussen raad en B&W zijn, mild uitgedrukt, verstoord. In vier jaar tijd werden de burgemeester en alle wethouders vervangen. Deels tegen hun eigen wil in.

Nu zijn coalitieakkoorden maar papier. Achterhaald de dag nadat ze geschreven zijn. Bovendien kan niemand voorspellen wat er in vier jaar tijd allemaal gaat gebeuren. Los daarvan: in de politiek zijn dingen wel vaker niet wat ze lijken. Zo ook met die 95 procent uitvoeringsgraad.

(eerste aflevering verscheen 21 februari)